ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค(ตอน) - ปฐมสัมมนาปลาทากาเปล่า ภาค ๑ - หน้าที่ 378
อันน่าพึงกลัว ที่พระองค์พระภาคเจ้า ตรัสไว้ว่า " ภาสะนะ " ในพระคำสัตย์พระองค์ตรัสไว้ว่า " อญนุตตรสุมิ ภิสเนก วนาสแทก."
อธิบายว่า ภาวะอันน่าพึงกลัว สื่อความหมายในภาวะน่า สงสัยของ คือในการทำให้หวาดกลัว ถามว่า เป็นอย่างไร ? ตอบว่า เป็นอย่างนี้คือ ผู้ใดผู้หนึ่งซึ่งยังไม่ปราศจากกิเลส เข้าไปสู่โพธสมณฑลนั้น โดยมาก โลมชาติย่อมชวน. อีกอย่างหนึ่ง คำว่า " ตตรุ " เป็นสัตย์มีวิกิตลงในอรรถแห่งอุณฺฐวิสิทธิ์ สัพทว่า สุ เป็นนิบาต ดูความในประโยค ทั้งหลายม้อว่า " กัส นาม ต โมนุตา สมณพรหมมุนฺยา " (แปลว่า สมณพรหมจรรย์ผู้เจริญเล่านั้น ชื่ออย่างไรหรือว่า " อิท " บัญฑิตพึงเห็นว่า เป็นคำแสดงความหมายตามที่ประสงค์ดั่งอาให้เห็นได้ชัด คำว่า " สุที " สนับเข้าเป็น " สุที " พิจารณาว่า ลบอักษรด้วยอำนาจแห่งสนฺธิ เหมือนในประโยคดังกล่าวว่า " อฏญุนาทรี โอติญูนุรี อติญุตญฺโย สุฏิ วิตฺถ"
แปลว่าอินทรีย์ คือตัญ อินทรีย์ คือหญิง อินทรีย์ คือความตั้งใจว่าจะ จักรู้พระอรหันต์ที่ไม่รู้ อะไร somaทรัพย์เครื่องละมั่งในโลกนี้.
ก็ในคำนี้มีอรรถาธิบายต่อไปว่า:- คู้ก่อนสารบคณะ ในเพราะความที่ ไพรสัณฑ์อันน่าพึงกลัวนั้นเป็นถิ่นน่าสงสลดง จึงมีคำพูดดังนี้แล. ทก ว่า " ภาสนกาสมิ " กล่าวว่า ในเพราะไพรสัณฑ์เป็นถิ่นน่ากลัว. พึงเห็นว่าดตะแอ่งไปด้วยนั่ง. อึง พระบลว่า " ภาสนกุตตุสมิ." ดั่งนี้มี องค์ ในเมื่อควรกล่าวเป็นอิติลิงค์ว่า " ภาสนตกาย " ท่านก็ทําให้เป็นลิงควิลลาสต. ก็ในคำว่า " ภาสนตกฺสุมิ " นี้เป็น