ปฐมสัมมนาปาฐกถาเทพภาค ๑ : หน้า 381/409

ประโยค(ตอน) - ปฐมสัมมนาปาฐกถาเทพภาค ๑ - หน้าที่ 376 รายไปฉันนั้น " ออมาว โป " เป็นการยังข้ออุปไมย ให้ถึงพร้อม. บทว่า " อนุธรรมเปตัง " ความว่า ( พวกสาวภาย- หลัง ) เมื่อไม่สงสารถ้า ( ถือสิ่งงานเป็นหมวดหมู่ ) ด้วยวัจฉะแสนะ และปฏิญาณสงคะเป็นต้น ดีเอาแต่พรหมจรรย์กล่าวคือปิติธรรม ที่ตนชอบในท่านนั้น ส่วนที่เหลือก็ปล่อยให้พินาศไป คือคำไปสู่ความ ไม่ปรากฎ. ข้อว่า " อติลาสโน จ เต ความโท อนุสสาวน" สาวนาน เจตนา เจโต ปัจจุป โอวาทติ" มาความว่า คู่อานาสมุรส ! อีกอย่างหนึ่ง พระพุทธเจ้ากล่านั้น ทรงท่องพระหฤทัย เพื่อจะทรง กะ คือกำหนดใจของพวกสาวกด้วยพระหฤทัยของพระองค์ แล้วทรง ส่งสอน คือทรงทราบจิตของผู้อื่นแล้ว ทรงแสดงการแนะนำพร่ำสอน โดยไม่เป็นภาระหนัก โดยไม่ซักซ้า พระผู้มีพระภาคเจ้ตรัสพระคำสร เป็นต้นว่า " ภูฏุปพุธ สารุปตุ " ดังนี้ เพื่อประกาศความที่ พระพุทธเจ้าหล่านั่งทรงท้อพระหฤทัย. บทว่า " คิสน" คือ นำพังกัล ได้แก่ ให้คิดความในสยายความ. คำว่า " เอว วิภกต"- ความว่า พวกเธอจงตรึกความคิด ๑ มีนามมงวัตเป็นต้น. คำว่า " เอว มณิส กโร " ความว่า พวกเธอ จงกระทำไว้ในใจ ไมตรีย์ เป็นทุกข์ เป็นอนุตตา ไม่สวยไม่งาม. ข้อว่า " มา เอว มนตกุตฺต" ความว่า พวกเธออย่ากระทำในใจ ว่า "เที่ยง เป็นสุข เป็นอัตตา สวยงาม." คำว่า " อิท ปฺชก"