มังคลัตถที : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 5 / 6

ประโยค ๑ มังคลัตถทีปิ นี่เทปเสือ เล่ม ๔ หน้า ๒๑๖ จักถึงความพินาศอย่างใหญ่ บทคาถาว่า รวกสีวิลาวดีนา ความว่า ดูผูพลอค้าก…

บทความนี้พูดถึงความสำคัญของการเป็นผู้ว่าง่ายในพระพุทธศาสนา และความพินาศที่เกิดจากการไม่ดำเนินตามคำสอนของพระพุทธเจ้า กล่าวถึงบทคาถาที่เป็นแนวทางในการตระหนักรู้ถึงการเข้าถึงพระนิพพานและการถือปฏิบัติตามค

ประโยค - มังคลัตถทีปิ เปนีปล หรือ ๔ - หน้า ๒๓๖ กว่าด้วยการสนทนาธรรม* [๑๖๔] ท่านกล่าวไว้ในอรรถกถามงคลสูตรวี่ว่า "ชื่อว…

การสนทนาธรรมตามกาลนั้นมีความสำคัญต่อการพัฒนาจิตใจและการเรียนรู้ในพระธรรม โดยเฉพาะในเวลาที่สงบอาทิ เวลาพลบคำหรือใกล้รุ่ง ภิกษุจะสนทนาเกี่ยวกับพระสูตร พระวินัย และพระอภิธรรม ซึ่งถือเป็นมงคลช่วยให้เกิดคว

ประโยคศ- มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม ๒ หน้า ๒ ชื่อว่า วาจา. อรรถากถาแห่งรูปภาคว่า " สําหรับชาติใด อันเขาพูดคุย เหตุนัน …

…ระจำวัน เช่น การพัฒนาจิตใจและการสร้างสัมพันธ์ที่ดีในสังคม นอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงคำที่เกี่ยวข้องในมังคลัตถทีปนีที่เกี่ยวกับศิลปะและการสื่อสารในแบบต่างๆ ซึ่งถือเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตที่เป็นมงคล.

ประโยค - มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม ๒ หน้า 4 หรือบอกสูตรหรือชาดกอย่างหนึ่ง ในท่ามกลางบริษัท ภิกษูนี้หาอ้างว่าผูทรงสุถะไม่ ส…

ในเนื้อหาได้กล่าวถึงความสำคัญของการสั่งสมธรรมและหลักการที่เป็นไปในพระพุทธศาสนา เช่น พระปริตธรรมและการเป็นผู้ทรงสุถะ. ภิกษุผู้สั่งสมทำให้ความรู้ทางธรรมอยู่กับตน โดยไม่ลืมเลือนนานเป็นเวลาหลายปี. ความสงบ

ประโยค ๔ - มังคลัตถทีปนวาร เล่ม ๒ - หน้า ที่ 240 ไป. คนรักบาไปบอเก่าพราหมณ์ พราหมณ์จึงสั่งว่า "ถ้าอย่างนั้น เจ้าของฟั่นข…

ในเรื่องนี้, พราหมณ์สั่งให้คนรักบาไปจับพระยานฤกษ์และพูดถึงความรักที่เกิดขึ้นเมื่อเห็นพระยานฤกษ์นั้น นอกจากนี้ยังมีการสนทนาเกี่ยวกับเวรกรรมของบ้านและความสำคัญของการเก็บรักษาทรัพย์สมบัติในช่องทางของผู้ม

ประโยค ๔ – มังคลัตถทีปิ่นฉบับเล่ม ๒ หน้า ๓๗ กระจายเป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่ พระราชาจักมีพระราชหฤทัยไม่เกี่ยว เกาะปลาทานนั่นเล…

พระราชาได้ทรงประกาศความต้องการให้ผู้คนร่วมกันสร้างสรรค์สิ่งที่ดีในสังคม โดยการกระจายทรัพย์สินให้แก่คนที่ต้องการ และมีกล่าวถึงความสำคัญของการประพฤติในทางมงคล ร่วมถึงการเล่าเรื่องบูมเปลี่ยนซึ่งแสดงถึงศิ

ประโยค ๔ - มังคลัตถทีปนี้นี/นสอบ เล่ม ๒ - หน้า ๓๘ แล้ว ครับถามว่า "พ่อ ปู่ริตของเรา เป็นคนปากจัด พูดมาก, เมื่อเขาเริ่มพู…

บทสนทนานี้บรรยายถึงการประชุมระหว่างพระราชาและปู่ริตที่มีนิสัยพูดมาก โดยมีบรูเปลี่ยนเป็นผู้คอยช่วยฟังและจัดการดูแลการสนทนา โดยพระราชาตระหนักถึงการไม่ให้โอกาสแก่ผู้อื่นในการพูดจึงได้มีการอภิปรายเกี่ยวกั

ประโยค ๔ - มังคลัตถทีนี้เป็นแปล เล่ม ๑ - หน้าที่ ๗๑ จำเลย ควรสามารถทำลายอินทรีย์ แล้วทำลายให้เกิดขึ้น เสด็จถึงกรุงกัลล่า…

บทความนี้เกี่ยวข้องกับการอบรมและการสอนในพระพุทธศาสนา เน้นที่การทำลายอินทรีย์และการดำเนินชีวิตตามหลักธรรม ตามที่พระผู้มีพระภาคทรงสอนเกี่ยวกับโคธและการดำเนินชีวิตอย่างถูกต้องเพื่อหลีกเลี่ยงอันตรายของสัต

ประโยค ๔- มังคลัตถทีปิคำเปล่า เล่ม ๒ หน้า ๗๖ น ปูมว่า นั้น หมายถึงการลามาสังวร" เพราะฉะนั้น แม้ภิกษูอื่น ทำลายสังวรแล้ว…

ข้อความนี้กล่าวถึงการลามาสังวรในพระพุทธศาสนา โดยชี้ให้เห็นว่าถึงแม้ภิกษูอื่นจะทำลายสังวรแล้ว ก็จำเป็นต้องทำสังวรให้สมบูรณ์อีกครั้ง เนื้อหายังมีการพูดถึงภิกษุที่อยู่ในถ้ำและการศึกษาพระธรรม ซึ่งทำให้เกิ

ประโยค๒ - มังคลัตถทีปนี เล่ม ๒ หน้า ที่ 100 เสพอาสัณฑธรรม." สตรี ๒๐ จำพวก มีชื่อที่มารคารยาเป็นต้น ชื่อว่าอมนี- ฐานของพว…

เนื้อหาในมังคลัตถทีปนีพูดถึงสตรี ๒๐ จำพวกที่มีอมนีฐาน และการสงเคราะห์บุตรและภริยาเป็นหลัก. กล่าวถึงมิจฉาจารที่เกิดขึ้นเ…

ประโยค๔ - มังคลัตถที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 112 ในองค์ทั้ง ๓ นั้น ท่านมุ่งหมายจิติโกรธ ด้วยประสงค์ในอันดา เท่านั้น หาไ…

ในพระไตรปิฎกเล่มนี้กล่าวถึงความมุ่งที่สำคัญในการควบคุมจิติโกรธ และอธิบายถึงสัมผับปลาปที่ส่งผลต่อบุคคลอย่างไร เมื่อมีการพูดหรือการกระทำออกไป สัมผับปลาปมีอยู่สองประเภทคือ ผู้มุ่งพูดเรื่องอันหาและการดำเน

Here is the extracted text from the image: ประโยค๔ – มังคลัตถทีปนปะ ๒ – หน้าที่ 354 อาทักขะ ไว้มืองหน้า ให้กับแก่ชาวชุมพูเวทีทั้งสัง ข้ามเจ้าขัง ไม่ลุกขึ้นเพียงใด…

เนื้อหาเกี่ยวกับความปรารถนาของผู้ที่อาศัยอยู่ในชุมพูเวที รวมถึงการแสดงถึงความรักที่มีต่อนายของตน โดยผู้ใช้คำอธิษฐานตามคำสอนของพระปัจเจกพุทธเจ้าในบริบทนี้ ทั้งนี้ความร่ำรวยและการเป็นมรดกต่อสกุลก็ถูกนำม

ประโยค๕ - มังคลัตถทีปิเล มูล เอาเล - หน้า 239 (โพธิสัตว์) ก็แสดงธรรม (ถวาย) โดยย่าวา "ทยา ปราลิโว โหติ" เป็นต้น อันพระร…

เนื้อหาแสดงถึงการแสดงธรรมของพระโพธิสัตว์ที่ส่งต่อมาจากพระราชาให้ประชาชน พร้อมทั้งเล่าถึงพระยานกแขกเต้าที่มีการเก็บเกี่ยวอาหารในป่า การติดต่อระหว่างมนุษย์และธรรมชาติ, และบทบาทของพราหมณ์ในเหตุการณ์นี้.

ประโยค๕ - มังคลัตถทีบนี้แปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 126 สัตว์ทั้งหลายจะประพฤติบาปอย่างไร ? จึงกล่าวว่า "แต่สัตว์ ย่อมมีความสำค…

ในเนื้อหานี้ได้กล่าวถึงการกระทำของสัตว์และการทำบาปตามประเพณีธรรม โดยอ้างอิงจากตำราพุทธศาสนา เช่น พระอรรถกถา ที่แสดงให้เห็นว่าการกระทำเหล่านี้มีผลต่อผลกรรม โดยเฉพาะในเรื่องของความโกรธ การห้ามกรรมและควา

ประโยค๔ - มังคลัตถทีเปนเปล ละ๕ - หน้าที่ 133 ในวัฏฏะจะพึงมีได้อย่างไร จึงกล่าวว่า 'อาเสวนวเสน ปน' เป็นต้น เพราะฉะนั้น พ…

ในบทความนี้พูดถึงโทษของมิจฉาทิฏฐิซึ่งเป็นแนวคิดที่วนเวียนอยู่ในวัฏฏะ ทำให้เกิดความทุกข์ยากแก่ผู้คน พระผู้มีพระภาคได้ตรัสถึงโทษของมิจฉาทิฏฐิว่าเป็นสิ่งที่มีอานาทิฏฐิ และมีโทษมากกว่าสิ่งอื่นๆ ในธรรม คุณ

ประโยคที่ ๔ - มังคลัตถทีปน - หน้า 138 [๒๔๐] ภิกษอาณีบาต องคุฉตินกาย้นว่า "พระอรรถกถาจารย์ กล่าวว่า "มิกฉาทัฬ๙ ๓ อย่างนี้ ทั…

เนื้อหานี้กล่าวถึงการห้ามมิกฉาทัฬ๙ ๓ อย่างที่มีโทษมากและไม่ขัดข้องต่อมรรค โดยอธิบายเหตุผลของการห้ามสรรค์และการบรรจุมรรครวมถึงวิธีการที่พระอรรถกถาจารย์ได้อธิบายถึงข้อที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับธรรม. พระอรรถ

ประโยค ๑ - มังคลัตถทีนี้นับเปนเล่ม ๒ - หน้าที่ 158 วิ่งค้นแห่งสิกขาบณฑนั้นเจตนาจ่อมได้ชื่อว่า วาจา : ด้วยเหตุนัน ใน อ…

เนื้อหาเน้นการสำรวจความหมายของวาจาและเจตนาในสิกขาบณฑ ข้อความชี้ให้เห็นว่ามิจฉาวาจาเกี่ยวข้องกับเจตนา และว่าการพูดที่มีความหมายในการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างไร ข้อความดังกล่าวยังกล่าวถึงความสำคัญของการใช้วา

ประโยค ๔ - มังคลัตถทีปน ๒ - หน้าที่ 159 ในวิสัยเป็นที่กำหนดว่าธรรมมาว่า "ถกรรม อันบุคคลทำด้วยวาจา ธรรมมัน ท่าน เรียกว่า …

เนื้อหานี้พูดถึงลักษณะของวาจาที่เรียกว่า 'สุขาติ' ซึ่งประกอบด้วยองค์ ๕ ที่พระผู้มีพระภาคทรงสั่งสอนแก่ภิกษุ โดยเน้นว่าต้องมีความอ่อนหวาน ประโยชน์ และเมตตา วาจาที่ถูกต้องสามารถนำมาซึ่งสุข และไม่มีโทษ เป

ประโยค ๔ – มังคลัตถทีปนะ ๒ – หน้า ๑๗๓ พรามณ์ผู้หนึ่งในกรุงกัตถสีล ดังนี้เป็นต้น. เรื่องนี้ก็เหมือนเรื่องก่อน. พระผู้มีพร…

บทความนี้พูดถึงเรื่องราวความสำคัญของการปลดปล่อยจิตใจจากความทุกข์ในพระพุทธศาสนา โดยเน้นถึงคำสอนที่ว่า บุคคลควรปลดปล่อยใจในทางที่ถูกต้อง และไม่พึงกระทำสิ่งที่เป็นโทษ โดยมีการอ้างอิงถึงบทสอนจากพระผู้มีพร

ประโยค๖ - มังคลัตถทีปนเปล่า ๒ - หน้าที่ 337 เหล่านี้อาจุกุ ด้วยเหตุนี้ ในอรรถกถา ท่านจึงกล่าวว่า "การงานทั้งหลาย ชื่อว่…

บทความนี้สรุปถึงการทำสมควรและความเพียรในชีวิตอย่างที่ระบุในอรรถกถา การทำงานที่เหมาะสมควรมีการรู้กาล และการพร้อมเพรียงด้วยความมั่นคง และความเพียร งานที่ทำต้องไม่เป็นที่มาของความเสื่อมเสีย และเมื่อทำอย่