พระราชาและความมงคลในอรรถกถา : หน้า 37/356

ประโยค ๔ – มังคลัตถทีปิ่นฉบับเล่ม ๒ หน้า ๓๗ กระจายเป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่ พระราชาจักมีพระราชหฤทัยไม่เกี่ยว เกาะปลาทานนั่นเลย จักทรงประกาศว่า “ผู้ใดปรารถนาเท่าใด ผู้ผู้นั้น จงถือเอานั่นนั่นเกิด” แล้วพระราชทานแก่สมุนพระภาคะ คนคำพร่า คนเดินทาง วาดพิกลและยกก ตรงผนวในสำนักพระผู้มาคะพระนามว่าเมดไตรยแล้ว บรรลุพระอรหัตแล เรื่องช่างสนา มาในอรรถกถาสูจิชาดก ปกิณณกนิบาต ใน อรรถกถามหาปะฏากฎ และในอรรถกถาจักวัตถีสติวเส [๑๔๕] ส่วนสีละ็คิดแสดงกว่าที่ประกอบในฐานะอันควร ก็เป็น มงคล, ที่ประกอบในฐานะอันไม่ควร ไม่เป็นมงคล เรื่องอันแสดง ความนั้น ดังต่อไปนี้ :- [เรื่องบูมเปลี่ยนลักษณ์ดกวด] ในอดีตก ในกฐพารณสี ได้บูมเปลี่ย้นคนหนึ่ง ฉลาด ในศิลปะคิดวด. พวกเด็กชาวบ้านยกเขาขึ้นรถแล้ว นำไปสู่ล่นไทรใหญ่ ซึ่งตั้งอยู่ในที่ใกล้ประตูพระนคร ให้ทรัพย์กานิริกหนึงเป็นต้น แล้วพูดว่า “แจกอุทธิปูชัง, จงทำรปูมัจ, เขาดีอรกรอดแสดงรป ต่าง ๆ ที่ไปไร. พระราชเสด็จสุดท้าพระอุทยาน ถึงสถานที่นั่น. พวก เด็กทั้งหมดหนีไปแล้ว เพราะราชาทอดพระเนตรเห็นภาพแห่ง ไปไม่ที่ละ จึงตรัสถามว่า “ไปไม่เหล่านั้น ใครทำอย่างนี้ ?” พวกเจ้าหน้าที่งาน กรกบลว่า “บรรลุเปลี่ยน พระเจ้าฯ” พระราชรับสั่งให้เขามา