มังคลัตถทีปนี เล่ม ๒ หน้า 4 : หน้า 4/356

ประโยค - มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม ๒ หน้า 4 หรือบอกสูตรหรือชาดกอย่างหนึ่ง ในท่ามกลางบริษัท ภิกษูนี้หาอ้างว่าผูทรงสุถะไม่ ส่วนพระพุทธวาจะอันถกยูไดเรียนแล้ว ย่อมเป็นอย่างเวลาที่ตนเรียนมาแล้วนั่นแหละ เมื่อรีไม่ทำการสายยาย ตั้ง ๑๐ ปี ตั้ง ๒๐ ปี ก็ไม่ลืมายนะ ภิกษูนี้ ชื่อว่าผูทรงสุถะ. กล่าวว่าสุถนะ ได้แก่ผู้สงสมุถนะ ก็สุดอัน ภิกษูใดสั่งสมไว้ในค็อหาย ย่อมคงอยู่ ดูรอาจารก็ศิล และดูมังหลาราชสีห์ที่เขาใส่ไว้ในหัวทองคำ ภิกษูนี้ ชื่อว่าผู้สุถะ เป็นที่สงสม." ภูมิแห่งอรฺุสูตรนั้นว่า "พระปริตธรรม" ชื่อว่าสุถะ เพราะเป็นธรรมอันผู้มีความต้องการด้วยการออกจากวัฏทุกข์คร ฟัง ภิกษูใดทรงสุถะนั้น เหตุนัน ภิกษูนัน ชื่อว่าผูทรงสุถะ. สตูมีบาด ๆ เดียว ไม่คกหล่นไปเมื่ออรฺุเดาสังสมออยู่ เหตุนัน สตูนี้ชื่อว่าสิ่งที่สงสมอยู่ สตูเป็นสิ่งที่สงสมอยู่ มีนภิญยัง เหตุนัน ภิกษูนันชื่อว่ามีสิ่งที่สงสมอยู่ (ครบครัน) ก็บุคคลผู้นั้นเป็นพลพุทธ เข้าถึงโดยสุถะ เป็นผู้อื่นพระศาสดาแรง สรรเสริญแล้ว จิรอยพระพุทธสรรธไว้ในอ็ปปาสุถะสุดสูตร ในปฐมปิณาฏสาแห่งจุดถูกนิบาด องค์ครูตรนาฏยาว่า- © Lion สิงโต. ๒. เช่น สุตวาทุมโค ศีกเป็นบทว่าพุทธโโยฯ ไม่หยามไป หรือ โอ ไมได้กุรุญฯ. องค์ ทรงไว้ได้รณสุดนะฯ องค์ แม่ สุนิจโย จะเป็นบทปลงหรือคุณนะ ก็ใช่ เป็นประธานได้ เพราะลิงค์ของศนิโย เป็นอยู่เชนัน เหมือนอย่าง สรัน เป็นคุณบทของพุทโธ. ๓. อง. ตุกกุ, ๑/๒๕