มังคลัตถที่เป็นเปล เล่ม ๒ - องค์จิติโกรธ มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2 หน้า 112
หน้าที่ 112 / 356

สรุปเนื้อหา

ในพระไตรปิฎกเล่มนี้กล่าวถึงความมุ่งที่สำคัญในการควบคุมจิติโกรธ และอธิบายถึงสัมผับปลาปที่ส่งผลต่อบุคคลอย่างไร เมื่อมีการพูดหรือการกระทำออกไป สัมผับปลาปมีอยู่สองประเภทคือ ผู้มุ่งพูดเรื่องอันหาและการดำเนินการโต้ตอบกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น การเข้าใจในโทษของสัมผับปลาปจะช่วยให้เราสามารถจัดการกับอารมณ์ได้ดียิ่งขึ้น และลดพฤติกรรมที่อาจนำไปสู่ความขัดแย้งได้.

หัวข้อประเด็น

-จิติโกรธ
-สัมผับปลาป
-การควบคุมอารมณ์
-การพูดคุย
-การสื่อสาร

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค๔ - มังคลัตถที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 112 ในองค์ทั้ง ๓ นั้น ท่านมุ่งหมายจิติโกรธ ด้วยประสงค์ในอันดา เท่านั้น หาได้มุ่งหมายจิติโกรธด้วยประสงค์ในอันให้ดายไม่ เพราะเมื่อ มีจิติโกรธด้วยประสงค์ในอันให้ดาย ย่อมกลายเป็นพยาบาทไปเอง [สัมผัสปลาป] [๒๒๓] องค์คุณเจตนาที่ยังภายประโยคและวิจารประโยค ซึ่งเป็น เครื่องยังอื่นให้มีสิ่งมีประโยชน์ให้ตั้งขึ้น ชื่อสัมผับปลาปลาก เพราะวิเคราะห์ว่า “สัมผับปลาปีบคคล ย่อมแรงดำพ่อเจ้า ห ประโยชน์ได้ ด้วยเจตนาธรรมมันส์” [โทษของสัมผับปลาป] สัมผับปลาปนั่น ชื่อว่า มีโทน้อย เพราะอาเสวนาน้อย ชื่อว่า มีโทนมาก เพราะอาเสวนามาก การอรบรม การทำให้นกว่า ชื่อว่า อาเสวนะ อีกอย่างหนึ่ง สัมผับปลานั้น อันสัมผับปลาปีบบุคคลให้ เป็นไปแล้ว เพื่อให้ผู้โจลีอา เมื่อผู้นั้นไม่อา ชื่อว่ามีโทน้อย เมื่อผู้นั้นอาเดอ ชื่อว่ามีโทนมาก อันสัมผับปลานั้น ชื่อว่ามี โทน้อยและมีโทนมาก ในเพราะความแตกต่างกันแห่งความที่เกิด อ่อนและแรงกล้า [องค์ของสัมผับปลาป] สัมผับปลานั่น มอ่งค์ ๒ คือ ความเป็นผู้มุ่งพูดเรื่องอันหา
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More