มังคลัตถที่เป็นเปล เล่ม ๒ - องค์จิติโกรธ : หน้า 112/356

ประโยค๔ - มังคลัตถที่เป็นเปล เล่ม ๒ - หน้าที่ 112 ในองค์ทั้ง ๓ นั้น ท่านมุ่งหมายจิติโกรธ ด้วยประสงค์ในอันดา เท่านั้น หาได้มุ่งหมายจิติโกรธด้วยประสงค์ในอันให้ดายไม่ เพราะเมื่อ มีจิติโกรธด้วยประสงค์ในอันให้ดาย ย่อมกลายเป็นพยาบาทไปเอง [สัมผัสปลาป] [๒๒๓] องค์คุณเจตนาที่ยังภายประโยคและวิจารประโยค ซึ่งเป็น เครื่องยังอื่นให้มีสิ่งมีประโยชน์ให้ตั้งขึ้น ชื่อสัมผับปลาปลาก เพราะวิเคราะห์ว่า “สัมผับปลาปีบคคล ย่อมแรงดำพ่อเจ้า ห ประโยชน์ได้ ด้วยเจตนาธรรมมันส์” [โทษของสัมผับปลาป] สัมผับปลาปนั่น ชื่อว่า มีโทน้อย เพราะอาเสวนาน้อย ชื่อว่า มีโทนมาก เพราะอาเสวนามาก การอรบรม การทำให้นกว่า ชื่อว่า อาเสวนะ อีกอย่างหนึ่ง สัมผับปลานั้น อันสัมผับปลาปีบบุคคลให้ เป็นไปแล้ว เพื่อให้ผู้โจลีอา เมื่อผู้นั้นไม่อา ชื่อว่ามีโทน้อย เมื่อผู้นั้นอาเดอ ชื่อว่ามีโทนมาก อันสัมผับปลานั้น ชื่อว่ามี โทน้อยและมีโทนมาก ในเพราะความแตกต่างกันแห่งความที่เกิด อ่อนและแรงกล้า [องค์ของสัมผับปลาป] สัมผับปลานั่น มอ่งค์ ๒ คือ ความเป็นผู้มุ่งพูดเรื่องอันหา