มังคลัตถทีปนี: ประโยคที่ ๔ มังคลัตถทีปนีแปล เล่ม 2 หน้า 29
หน้าที่ 29 / 356

สรุปเนื้อหา

บทความนี้กล่าวถึงคำสอนในมังคลัตถทีปนี ซึ่งเน้นเรื่องการปฏิบัติตนของภิกษุณีที่มีความเชื่อมโยงกับหลักการไม่เบียดเบียนชีวิตของสัตว์อื่น นอกจากนี้ยังมีการอธิบายความสำคัญของการทำบุญในรูปแบบที่มีคุณค่าและไม่ทำให้ผู้อื่นเดือนร้อน เพื่อเสริมสร้างมงคลในชีวิต รวมถึงกิจกรรมของช่างแก้วและช่างทองที่สร้างประโยชน์ให้กับสังคม และยกตัวอย่างเพื่อสะท้อนถึงความสำคัญเหล่านี้ ในท้ายสุดยังได้กล่าวถึงการวิจารณ์จิตตาของภิกษุเพื่อให้เกิดการปฏิรูปในศาสนา.

หัวข้อประเด็น

-มังคลัตถทีปนี
-การไม่เบียดเบียนสัตว์
-ความสำคัญของการทำบุญ
-ศิลปะและความเป็นมงคล
-บทเรียนจากภิกษุณี

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ข้อความในภาพคือ: ประโยค ๔ - มังคลัตถทีปนีฉบับแปล เล่ม ๒ หน้า ๒๙ เมื่อถามที่พบไว้ ในเวลาที่ภิกษุณีสงฆ์รับโอวาท จึงม Bombนี้ฝันนี้ แล้วเดินมาข้างหลังฯ" นางได้ทำตามคำสั่ง. พวกมนุษย์เห็นภิกษุณี นันแล้วพากลูกก่อนไว้พิกญฺญฑีย์ทั้งหลาย. พวกกษัตฺิทํ กลบอแก่พวกกษัตฺิทํ พวกกษัตฺิทํ ลุกความนั้นแค่พระผู้พระภาค. พระผู้พระภาคตรงตดี ยินภิกษุณีอุทายโดยอนุกปรียาย แล้วทรงบัญญติธีวอรสิพนลิกฺขนาก ในภิกษุณีวักว่า "ว่า" อนึ่ง ภิกษุใด ยึดเองดีดี ให้ผู้อื่นยึดดีดี ซึ่งจิตรา เพื่อภิกษุนีไม่ใช่ชาติ ภิกษุนนั้นเป็นปาจิตติย. [แกวอรรถ] บทว่า ปุฏกาสจิตติ ได้แก่ จิตกรรมที่ทำด้วยปฏิญาณของตน อธิบายว่า รูปสตตรีและบูรพีทำบุญธรรมค้าง อันทำด้วยด้ายสีต่าง ๆ. เรื่องพระ โลลุนาย จบ. [อาคาริยปะ] [๒๓๖] ชื่อว่าระของคุทัลส มีมากชนิดา ในศิลปเหล่านั่น กิจการใด เว้นจากการเบียดเบียนชีวิตของสัตว์อื่น เว้นจากอุจจาระ มีการงานของช่างแก้วและช่างทองเป็นต้น กิจการนั้นจัดเป็นมงคล เพราะนำมาซึ่งประโยชน์ในโลกนี้. ในธ่านั้น มีเรืองต่อไปนี้ (เป็นอุทาหรณ์). ๑. วิ. มหาวิกัค. ๒/๒๒๙.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More