หน้าหนังสือทั้งหมด

ประชโยค๒ - พระอินทปัทถุวาตุแปล ภาค ๒
130
ประชโยค๒ - พระอินทปัทถุวาตุแปล ภาค ๒
ประชโยค๒ - พระอินทปัทถุวาตุแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 128 เหงื่อไหลโซมจากหน้าผากของนายภูมามาลาแล้ว เขาเข้าใจ ว่ "ในหลวงทรงทราบเรา" แล้วจึงโยนมีดโกนเสียท…
ในเนื้อเรื่องนี้ นายภูมามาลาเผชิญหน้ากับพระราชาและทำความเข้าใจถึงการให้อภัย คราวนี้พระราชาทรงทราบถึงการกระทำและอนุญาตให้อภัยแก่ภูมามาลา โดยสั่งให้เสนาบดีออกจากแผ่นดินและให้คุณค่ากับชีวิตที่ได้รับจากอา
พระธัมมปทุตฺตฺกลายป่า ๒ - หน้าที่ 129
131
พระธัมมปทุตฺตฺกลายป่า ๒ - หน้าที่ 129
ประโยค๒ - พระธัมมปทุตฺตฺกลายป่า ๒ - หน้าที่ 129 ท่าน" ดังนี้แล้ว ทรงทำสักการะใหญ่ ได้พระราชทานตำแหน่ง สนามดี แก่อาจารย์นั้นแล้ว. มานะในครั้งนั…
ในบทนี้มีการอภิปรายเกี่ยวกับพระธัมมปทุตฺตฺกลายที่ทรงทำสักการะใหญ่และการพระราชทานตำแหน่งให้แก่ผู้มีปรีชาในสมัยนั้น บทสนทนาระหว่างพระจุฬาขันถกและพระศาสดามั่นใจว่าแม้ก่อนหน้านั้น ก็ยังมีการเป็นที่พึ่งพำน
การปฏิรูปพระธีรมา - ภาค ๒
133
การปฏิรูปพระธีรมา - ภาค ๒
ประโยค๒ - พระธีรมาปฏิรูปตอบแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 131 ความเพียร ๑ ด้วยความไม่ประมาท กล่าวคือการไม่อยู่ปราศจาก สติ ๑ ด้วยความระวัง กล่าวคือปฏิสัทธิสี…
เนื้อหาพูดถึงความเพียรโดยไม่ประมาทและการฝึกอินทรีย์ ในการสร้างที่มั่นคงเพื่อไม่ให้น้ำท่วมทับ ได้มีการอธิบายถึงวิธีการสร้างที่มั่นคงและความหมายของพระอรหัตซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการไม่ถูกน้ำท่วมเช่นกัน มีพ
พระธัมมทัฬฆ์ฉบับแปล ภาค ๒ - เรื่องพาลนักประดิษฐ์
134
พระธัมมทัฬฆ์ฉบับแปล ภาค ๒ - เรื่องพาลนักประดิษฐ์
ประโยค๑ - พระธัมมทัฬฆ์ฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 132 ๔. เรื่องพาลนักประดิษฐ์ [๑๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวหา ทรงปรารถนา…
พระศาสดาได้ตรัสพระธรรมเทศนาเกี่ยวกับพาลนักประดิษฐ์ที่มีผลกระทบต่อสังคมในพระนครสาวัตดี โดยกล่าวถึงการที่พวกเขาสร้างความไม่สงบ และเอาทรัพย์จากคนที่ไม่สามารถป้องกันตนเองได้ พระศาสดาได้รับข่าวจากผู้คนในเม
พระธัมม์ทัศนะ: บทเรียนจากใจ
135
พระธัมม์ทัศนะ: บทเรียนจากใจ
ประโยค๒ - พระธัมม์ทัศนะถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 133 เหล่านี้) จัดข้าวบูชาดุจและทยเป็นต้น (ส่งไป) ในพระวิหารนั้นแล เพื่อภิญญสูงมั่น แมคนเองก็ไม่อาจ…
ในเนื้อหานี้พูดถึงเรื่องราวการถวายบูชาในพระวิหารและการพูดคุยถึงคุณธรรมของคนฉลาดเมื่อเปรียบเทียบกับคนพาล พระสตาดได้กล่าวถึงความสำคัญของการรักษาความไม่ประมาทและการทำความดี พร้อมมีพระคาถาที่แนะนำให้ผู้คน
พระปรัชญา ทูลฉบับแปล ภาค๒
136
พระปรัชญา ทูลฉบับแปล ภาค๒
ประโยค๒ - พระปรัชญา ทูลฉบับแปล ภาค๒ - หน้าที่ 134 ความยินดีในถาม: เพราะว่าผู้ไม่ประมาทแล้ว เพ่งพิณอยู่ ย่อมบรรลุสุขอันไพบูลย์." [แก่อรรถ] บรรด…
ข้อความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการไม่ประมาทในการใช้ชีวิต โดยเฉพาะการรักษาความไม่ประมาทเหมือนการรักษาทรัพย์ที่มีค่า ผู้ที่ไม่ประมาทจะสามารถบรรลุผลสูงสุดในทั้งโลกนี้และโลกหน้า และสร้างความสุขอันยั่งยืนได
ความไม่ประมาทในพระธรรมปัณฑิโก
137
ความไม่ประมาทในพระธรรมปัณฑิโก
ประโยค - พระธรรมปัณฑิโก แปลง ภาค ๒ - หน้าที่ 135 ยอมรับชาความไม่ประมาท ไว้เหมือนอนุสรณ์ประเสริฐ บทว่า มา ปรมิ ทา ความว่า เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลา…
บทความนี้กล่าวถึงความสำคัญของการไม่ประมาทในพระธรรมปัณฑิโก โดยย้ำว่าความประมาทจะนำไปสู่อุปสรรคในการเข้าถึงพระนิพพาน และแนะนำให้ผู้ปฏิบัติไม่คิดหรือยึดติดกับสิ่งที่คอยกวนใจ การเข้าใจในความไม่ประมาทจะนำไ
พระฐัมปทัชฎากับแปล: ความหมายและปัญญา
139
พระฐัมปทัชฎากับแปล: ความหมายและปัญญา
ประโยค๒ - พระฐัมปทัชฎากับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 137 บิดารู้และจุดได้ การรู้สัตว์เหล่านั้น ไม่ใช่วิสัยของเจ้า (เพราะ) วิสัยของเจ้า มีประมาณน้อย ส่ว…
บทนี้กล่าวถึงการรู้และการเห็นตามพระพุทธวจนะ โดยระบุว่าบัณฑิตสามารถหลีกเลี่ยงความประมาณได้เมื่อมีความไม่ประมาณ การรู้และการเห็นเป็นสิทธิของพระพุทธเจ้าที่มีปัญญาสูงกว่า การประพฤติตนของบัณฑิตจึงควรตั้งอย
การพิจารณาในพระธรรมปทุตฺตอมภควา
140
การพิจารณาในพระธรรมปทุตฺตอมภควา
ประโยค๒ – พระธรรมปทุตฺตอมภควาแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 138 นำเพียญปฏิปทาอันสมควรแก่ความไม่ประมาทนั้นอยู่ ซึ่งสู่ปัญญา เพียงดังปราเสทะ กล่าวคือ ทิพพจิญญอัน…
เนื้อหาในบทนี้กล่าวถึงการพิจารณาในพระธรรมปทุตฺตอมภควา โดยเฉพาะแนวคิดเกี่ยวกับปฏิปทาที่ช่วยให้เข้าถึงปัญญา ผ่านการเปรียบเทียบเหมือนคนที่ยืนอยู่บนยอดเขาซึ่งสามารถเห็นผู้ที่ยืนอยู่ด้านล่างได้อย่างชัดเจน
พระธัมมปฎิสังขาฯ แปล ภาค ๒ - หน้าที่ 140
142
พระธัมมปฎิสังขาฯ แปล ภาค ๒ - หน้าที่ 140
ประโยค๒ - พระธัมมปฎิสังขาฯแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 140 ตลอดทั้งกลางคืนกลางวัน "ไม่ควรหรือ?" ดังนี้แล้ว อึเข้าไปยังที่อยู่ของตนแล้วนอนหลับ ฝ่ายภิษุณอณ…
บทสนทนาระหว่างพระศาสดากับภิกษุทั้งสองเกี่ยวกับการทำสมาธิและความไม่ประมาท โดยภิกษุหนึ่งนั่งทำสมาธิอย่างไม่หลับนอน ในขณะที่อีกคนกลับประมาท และปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่าๆ พระศาสดาได้ตรัสสอนให้รู้ถึงคุณค่าขอ
พระธรรมปิฎกอรรถแปล ภาค ๒
144
พระธรรมปิฎกอรรถแปล ภาค ๒
ประโยค๒ - พระธรรมปิฎกอรรถแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 142 บทว่า สุมโมโส เป็นต้น ความว่า บุคคลผู้มีปัญญายอดเยี่ยม ย่อมละบุคคลผู้เห็นปานนั้นไป ด้วยนิสัยเป…
เนื้อหาพูดถึงบุคคลที่มีปัญญายอดเยี่ยมที่พยายามเรียนรู้และฝึกฝนตัวเอง โดยยกตัวอย่างว่าผู้มีปัญญาจะเข้าถึงธรรมะและหลีกเลี่ยงความทุกข์ในวัฏสงสารได้ นอกจากนี้ ยังกล่าวถึงการบรรลุธรรมในกรณีของชนจำนวนมากที่
พระธัมม์ทัปอภิวัติฉบับ ภาค ๒ - เรื่องท่ว่าสักกะ
145
พระธัมม์ทัปอภิวัติฉบับ ภาค ๒ - เรื่องท่ว่าสักกะ
ประโโยค๓ - พระธัมม์ทัปอภิวัติฉบับ ภาค ๒ - หน้าที่ 143 ๓. เรื่องท่ว่าสักกะ [๒๑] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อทรงอาศัยเมืองวาสสดี ประทับอยู่ในฌาณว…
บทนี้กล่าวถึงเหตุการณ์ที่พระศาสดาประทับอยู่ในเมืองวาสสดีและตรัสพระธรรมเทศนาเกี่ยวกับท้าวสักกะ ผู้ซึ่งมีความสำคัญในบัลลังก์ของเทพ โดยพระองค์ทรงถามเกี่ยวกับการมองเห็นของท้าวสักกะในฐานะเทพเจ้า จากการสนทน
พระธัมปทัศ: ความเข้าใจเกี่ยวกับท้าวสักกะ
146
พระธัมปทัศ: ความเข้าใจเกี่ยวกับท้าวสักกะ
ประโยค๒ - พระธัมปทัศถูกแปลภาค ๒ - หน้าที่ 144 มหาลัย ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็ท้วสักกะนั้น จัดเป็นว่าว สักกะปลอมเป็นแน่ เพราะว่า ท้วสักกะผู้เ…
ในบทนี้พูดถึงท้าวสักกะซึ่งเป็นจอมเทพ โดยอธิบายว่าท้าวสักกะเคยเป็นมนุษย์และเปลี่ยนแปลงบทบาทเป็นเทพ เขาได้ชื่อเรียกต่างๆ ตามการกระทำในอดีต เช่น ท้าวปูรินทะและท้าวสักกะ อธิบายความหมายของชื่อที่สะท้อนถึงค
พระธรรมปทุมถิ่นคาถาแปลภาค ๒
148
พระธรรมปทุมถิ่นคาถาแปลภาค ๒
ประโยค๒ - พระธรรมปทุมถิ่นคาถาแปลภาค ๒ - หน้าที่ 146 ครันตรศัพท์ไวยากรณ์นี้แล้ว ได้พระสุทธิพุทธพจน์หลังว่า "ทวยเทพชั้นดาวดึงส์ เรียนครชนนู๋เลี้ยง …
ในพระธรรมปทุมถิ่นนี้ มีการกล่าวถึงความสำคัญของการไม่โกรธและการแสดงความนอบน้อมต่อผู้ใหญ่ โดยยกตัวอย่างเรื่องราวของมานพชื่อว่ามะ ที่แม้จะถูกผลักให้ย้ายที่ เขากลับไม่แสดงความโกรธและคงความสงบไว้ แต่ละคำสอ
พระอาทิตย์ทุบทอุกล่าแปลภาค 2 - หน้าที่ 147
149
พระอาทิตย์ทุบทอุกล่าแปลภาค 2 - หน้าที่ 147
ประโยค - พระอาทิตย์ทุบทอุกล่าแปลภาค 2- หน้าที่ 147 นำออกมาจากนั่นแล้ว ได้พักอยู่ในที่นี่เสมอเอง. เขาไม่โกรธแม้ต่อคนนันได้กระทำอื่นให้เป็นร่มเงาศาล…
บทนี้เสนอเรื่องราวการสร้างสรรค์และความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในชุมชน โดยมีตัวละครที่ทำทางให้ราบเรียบและสร้างร่มเงาให้กับผู้คน นอกจากนี้ยังพูดถึงความสำคัญของการมีสหายและการอยู่รวมกันอย่างมีความสุขในธรรม
พระบัณฑุปัตถุฉากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 148
150
พระบัณฑุปัตถุฉากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 148
ประโยค๑๒ - พระบัณฑุปัตถุฉากแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 148 ของคนทั้ง ๒ แม้คนอื่น ๆ อีก ก็ได้ทำอย่างนั้น รวมคนทั้งหมดจึงเป็น ๓๓ คน ด้วยประกาศนี้ [สหาย ๑๓…
บทนี้อภิปรายเกี่ยวกับการกระทำของคนที่ถูกเรียกว่าโจรและปฏิกิริยาของนายบ้านที่เห็นพวกเขาว่ามีการกระทำที่ไม่เหมาะสม เขาพยายามชักชวนให้ทำกิจกรรมที่เหมาะสมมากขึ้น แต่ก็ถูกคัดค้าน ซึ่งนำไปสู่การแจ้งเรื่องให
พระธัมม์ปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 150
152
พระธัมม์ปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 150
ประโยค๑ – พระธัมม์ปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 150 พวกมคะ. ใคร กราบทูลอย่างนั้น พระเจ้าข้า? พระราชา, นายบ้าน, พ่อ. พวกมคะ. ขอบคุณ พวกบ้านพระองค์ไ…
ในหน้าที่ 150 ของพระธัมม์ปทัฏฐกถาแปลกล่าวถึงการสนทนาที่มีกลุ่มคนกราบทูลพระราชาเกี่ยวกับการทำบุญเพื่อเข้าสู่สว…
การสร้างศาลาในพระธรรม
153
การสร้างศาลาในพระธรรม
ประโยค/ข้อความที่อ่านได้จากภาพคือ: "พระจุลอุ- พระธัมปทิฏฐุอาแปลภาค ๒- หน้าที่ 151 สั่งให้ช่างไม้มาทำเร่มสร้างศาลา แต่พระปราจากความพอใจ ในมตุาคม จึงไม่ได้ส่วนบุญในศาลานั้น แก่มต…
เนื้อหาเกี่ยวกับการสร้างศาลาในพระธัมปทิฏฐุ โดยมีนางสุธรรมมาเป็นตัวละครหลักที่มีบทบาทในการติดต่อกับช่างไม้ สั่งให้ทำการก่อสร้างศาลา และร่วมกุศลในกิจกรรมนี้ ทั้งยังแสดงถึงการร่วมมือของหญิงทั้ง 4 คนในการ
พระธัมม์ทัตฎอภิสฺสนา 2
154
พระธัมม์ทัตฎอภิสฺสนา 2
ประโยค๒ - พระธัมม์ทัตฎอภิสฺสนา 2 - หน้าที่ 152 ช่าง. ถ้าในเรือนของใคร ๆ มีซ่อฟ้าที่ทำไว้ขาย ซึ่งเขาทำเสร็จแล้วเก็บไว้ไซร้ ควรแสดงหาซ่อฟ้าที่น…
เนื้อหานี้กล่าวถึงการสร้างศาลาโดยมีช่างที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการทำงาน รวมถึงการสนทนาระหว่างนายช่างและผู้คนเกี่ยวกับการแบ่งส่วนสำหรับการใช้ชีวิตร่วมกัน…
พระตรีมังปิฎกฉบับแปล ภาค ๒
155
พระตรีมังปิฎกฉบับแปล ภาค ๒
ประโยค๒ - พระตรีมังปิฎกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 153 นายมะ ปลูกต้นทองหลางต้นหนึ่งไว้ ไม่สู้พาศา แล้วปูแผ่นศิลาคราวที่โคนต้นทองหลางนั้น พวกที่เข้าไป…
ในบทนี้พูดถึงการที่นายมะได้ปลูกต้นทองหลางและสร้างศาลาเพื่อเป็นที่พักสำหรับผู้มาทำบุญ นางสุนันทาคิดว่าเข้าไปทำศาลาอาจจะทำให้พวกเขาไม่สามารถได้ส่วนบุญ แต่สุธรรมกลับมีความคิดสร้างสาระโบกธรณีเพื่อช่วยเหลื