พระธัมมทัฬฆ์ฉบับแปล ภาค ๒ - เรื่องพาลนักประดิษฐ์ : หน้า 134/243

ประโยค๑ - พระธัมมทัฬฆ์ฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 132 ๔. เรื่องพาลนักประดิษฐ์ [๑๒] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเวหา ทรงปรารถนานักประดิษฐ์ ของคนพาล ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า "มามนมนุษย์บุตร" [คนพาลชาวเมืองสาวัตดีเล่นนักประดิษฐ์] ความผิดดารว่า ดังได้กล่าวมา ในสมณหนึ่ง เขาเอาใว้ประกาศ ชื่อพาลนักประดิษฐ์ ในพระนครสาวัตดี ในบั้นนั้น พวกนักพาลผู้มี ปัญญาทาม เอาเต้าและโคมัย (มูลโค) ทาร่างกายเกี่ยววลา วาจาของสัตบุรุษไปตลอด ๗ วัน เห็นใคร ๆ เป็นญาติดำ เป็นสุขถิตาดาม ฯ ผู้อวัยวะย่อยหลาย ๆ ไม่มี ยืน กล่าววาจาของสัตบุรุษอยู่ทุกประตูทุก ๆ ประตู มนุษย์ทั้งหลาย ไม่ อาจฟังสับปราสวาทของพวกเขาได้จึงส่งทรัพย์ให้ส่งบำบังกา บาท หนึ่งบ้าง กาฝนบ้างบ้างตามกำลัง พวกเขาเอาทรัพย์ที่ได้ แล้ว ๆ ที่ประชอดารมของมนุษย์เหล่านั้น ๆ แล้วก็หลีกไป. ถ ในบั้นนั้น พระนครสาวัตดี มิฉะสวดาประมาณ ๕ โกฏิ- ท่านเหล่านั้น ส่งข่าวไปถวายพระศาสดา ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้พระภาคเจ้าฯ ภูษุสงฆ์ อย่าเสด็จเข้าไปสู่เมืองนคร จง ประทับอยู่ในพระวิหารสั้น ๓ วัน" ถึงแต่ดลดล ๓ วันนั้น (ท่าน * พระมหาญณูมิ ป.๓ วัดอมรินทร์วาส แปล. ๑. การนี้ เรียงของคนพาล.