ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - พระธัมม์ทัศนะถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 133
เหล่านี้) จัดข้าวบูชาดุจและทยเป็นต้น (ส่งไป) ในพระวิหารนั้นแล
เพื่อภิญญสูงมั่น แมคนเองก็ไม่อาจจากเรือน
ก็รับเมื่อฉันกษัตริย์สังสิทธิเวลานั้นแล้ว ในวันที่ ๘ อริยมาสกเหล่านั้น
นิมนต์กฐินสูงมั่นพระพุทธเจ้ามาถึงเป็นประมุข ให้เสด็จเข้าไปยังพระนคร
ถวายทานใหญ่ นั่ง ณ ส่วนข้างหนึ่งแล้ว กรรมูลว่า "เจ้าเทวะองค์
ผูเจริญ ๓ วันของพวกข้าพระองค์ คลังบูชาให้ไปโดยเรียบอย่างยิ่ง, เมื่อ
พวกข้าพระองค์ได้บูชาจนใชของสงบสุขของพวกท่าน, หญิง ๒
เป็นประหนึ่งว่าสิ่งอารักขาทำลาย, ใคร ๆ ก็ไม่อาจแก้ไขใคร ๆ,
เพราะเหตุนี้ พวกข้าพระองค์ จึงไม่ให้พระองค์เสด็จเข้ามาใน
พระนคร, ถึงพวกข้าพระองค์ไม่อาจออกจากเรือน."
[คนพากับคนฉลาดมีอาการต่างกัน]
พระสตาด ได้ทรงสับด่คำของอริยมาสกเหล่านั้นแล้ว ครัส
ว่า "กิริยาของพวกพาลผู้มีปัญญาธรรม ย่อมเป็นเช่นนี้, ส่วนผู้มี
ปัญญาทั้งหลาย รักษาความไม่ประมาทไว้เหมือนทรัพย์อันเป็นสา
ย่อมบรรลุสถพิด คือ อมตมหานิพพาน" ดังนี้แล้ว ได้ทรงภาษิดพระ
คาถานี้ว่าจะ:-
"พวกชนพาลผู้มีปัญญาธรรม ย่อมประกอบ
เนื่อง ๆ ซึ่งความประมาท, ส่วนผู้มีปัญญา
ย่อมรักษาความไม่ประมาทไว้เหมือนทรัพย์อัน
ประเสริฐ, ท่านทั้งหลายอย่าตามประกอบความ
ประมาท, อย่าตามประกอบความเข็ญชิดด้วย