พระธัมมปฎิสังขาฯ แปล ภาค ๒ - หน้าที่ 140 : หน้า 142/243

ประโยค๒ - พระธัมมปฎิสังขาฯแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 140 ตลอดทั้งกลางคืนกลางวัน "ไม่ควรหรือ?" ดังนี้แล้ว อึเข้าไปยังที่อยู่ของตนแล้วนอนหลับ ฝ่ายภิษุณอณนี้ พักผ่อนในชั่วโมงยามแล้ว กลับขึ้นทำสมาธิในปัจจิมายม. ท่านไม่ประมาทอยู่ั้งนั่น ต่อกาสไม่นานก็รับพระอรหัต พร้อมด้วยปฏิสมัทธิทั้งหลาย. ภิกษุรูปเกี่ยวอรินอนี้ ให้เวลาล่วงไปด้วยความประมาณอย่างเดียว. ภิกษุ ๒ รูปนั้น ออกพรษณแล้ว ไปสำนักพระศาสดา ถวายบังคม พระศาสดาแล้ว มึง ณ ที่สมควรบ้างหนึ่ง. [พระศาสดารำสาธามภิกษุทั้ง ๒] พระศาสดา ทรงกระทำปฏิสมัธกับภิกษุ ๒ รูปนั้นแล้ว ตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย พวกเจ้าไม่ประมาททำสมาธิกันแล หรือ? กินแห่งบรรพิตของพวกเจ้าองค์ที่สุดแล้ว แปลหรือ?" ภิกษุผู้ประมาท ทราบว่า "ไฉนพระองค์ผู้เจริญ ความไม่ประมาทของภิกษุนี้ อภิญญาแต่ไหน? ตั้งแต่เวลาไป เธอนอนกลับให้เวลาล่วงไปแล้ว." พระศาสดา ตรัสถามว่า "ก็เธอเล่า? ภิกษุ." ภิกษุรูปเกี่ยวอรินอ ตูลว่่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์เก็บฟืนมาด่องายวัน จัดเตาไฟแล้ว นั่งยังไฟอยู่ตลอดปฐมยาม ไม่หลับนอน ให้เวลาล่วงไปแล้ว." [ผู้มีปัญญาดีย่อมละทั้งมีผู้มีปัญญามาร] ลำดับนั้น พระศาสดา ตรัสท่านว่า "เธอประมาทแล้ว ปล่อยเวลาล่วงไป (เปล่า) ยังมาพูดว่า "ตัวไม่ประมาท" และทำผู้