พระธัมม์ปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 150 : หน้า 152/243

ประโยค๑ – พระธัมม์ปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ – หน้าที่ 150 พวกมคะ. ใคร กราบทูลอย่างนั้น พระเจ้าข้า? พระราชา, นายบ้าน, พ่อ. พวกมคะ. ขอบคุณ พวกบ้านพระองค์ไม่ได้เป็นโจร, แต่พวก ข้าพระองค์ ชำระหนทางไปสวรรค์ของตน ๆ จึงทำกรรมนี้และกรรม นี้, นายบ้านซักถามพวกข้าพระองค์ในระหว่างกุศล ประสงค์จะให้ พวกข้าพระองค์ผู้ไม่ทำตามข้อความของตนให้บ่อย ไตรตรแล้ว จึง กราบทูลอย่างนั้น. [ชม ๑๑๓ คนได้รับพระราชทาน] ที่นั่น พระราชา ทรงสั่งถ้อยคำของชนเหล่านั้น เป็นผู้ลิง ความโสมมดำ สร่าวว่า “พอทั้งหลาย สัตว์ริดรานนี้ ยังรู้ขอบคุณของ พวกเจ้า, เราเป็นมนุษย์ ก็เม่อรู้จัก, จงอดโทษแก่เราด้วย” ถิ่น ครับร้อยอย่างนั้นแล้ว ได้พระราชทานบ้านพร้อมทั้งบุตรและภริยา ให้เป็นนาส ช่างตัวนั้นให้เป็นพานะสำหรับนี้ และบ้านนั้น ให้เป็น เครื่องใช้สอยตามสบาย แก่ชนเหล่านั้น. [มุมมองพบพวกสร้างศาลา] พวกเขา พูดว่า "พวกเราเห็นอนิสสงสัยในปัจจุบัน นี้ที่เดียว," ต่างมีใจผ่องใสโดยประมาณยิ่ง ผลกว่าจะกันขึ้นช่างนั้น ไป ปรึกษากันว่า "บัดนี้ พวกเราจะทำอะไรกัน?" ตกลงกันว่า "จักสร้างศาลา เป็นที่พักของมหาชนให้คราว ในหนทางใหญ่ ๔ แยก." พวกเขาจึง