พระธัมมปทุตฺตฺกลายป่า ๒ - หน้าที่ 129 : หน้า 131/243

ประโยค๒ - พระธัมมปทุตฺตฺกลายป่า ๒ - หน้าที่ 129 ท่าน" ดังนี้แล้ว ทรงทำสักการะใหญ่ ได้พระราชทานตำแหน่ง สนามดี แก่อาจารย์นั้นแล้ว. มานะในครั้งนั้น ได้เป็นจุฬาขันถก, พระศาสดาว์ ครั้นทรงน้อมถนัดท่านนี้มาแล้ว ครั้นว่า "ภิญฺญุ ทั้งหลาย แม้นกาลก่อน จุดฟั้นกก็โจ่งอย่างนี้เหมือนกัน, แม้ ในกาลนั้น เราก็ได้เป็นที่พึ่งพำนักของเธอ ยังเธอให้ตั้งอยู่ในโลกีย- ทรัพย์แล้ว, ในวันรุ่งขึ้น เมื่อถก (สนทนากับ) ตั้งฉํว่า ""น่า สรรเสริญ พระศาสดาว์เป็นที่พึ่งพำนักของพระจุฬาขันถกแล้ว" ครั้นเล่าเรื่องอดีตในอุปลเกจจาแล้ว ครัสลากว่าว่า "ผู้มีปรีชาเห็นประจักษ์ ย่อมตั้งตนด้วยทุน - ทรัพย์น้อย เหมือนคนอกไอไฟทองน้อยให้ ลูกเป็นกองใหญ๋ได้ฉะนั้น." แล้วก็ว่า "ภิญฺญุทั้งหลาย เราเป็นที่พึ่งพำนักของจุฬาขันถกนี้ เฉพาะแต่ในที่นั่นเท่านั้น, ถึงในกาลก่อน ก็ได้เป็นที่พึ่งพำนักแล้ว เหมือนกัน; แต่ว่า ในกาลก่อน เราได้จุฟื้นบถนี้ให้เป็นเจ้าของ โลกียทรัพย์, ดังนี้ ทำให้เป็นเจ้าของโลกุตรทรัพย์" ดังนี้แล้ว ทรง ประชุมชาดกกว่า "จุพกันเดวาสิก แม้นครั้งนั้น ได้เป็นจุฟืนบถนอก (ในบัดนี้), ส่วนจุพเศรษฐี ผู้ลาดเดี่ยมแหลม เข้าใจพยากรณ์ นักธร (ในครั้งนั้น) คือเรานั่นเอง." ๑. ข. ชา. ๒/๒๓๗ ทุกรกฺต. ๑/๑๓๕. ตกฺต ปน จุลลกาสุจจิสาชกนุวายติ