อรรถว๏ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 11 / 22

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๑ - หน้าที่ 253 ก็แลด้วยภาวนานุกรมเพียงเท่านี้ โยคาวจรภิกษุนั้น เรียกว่า "ก้าวล่วงอากิญจัญญายตนะโดยประการทั้งปวงแล้ว เข้าถึงเนวสัญญา นาสัญญายตนะอยู่" แก้อรรถปาฐะในเน

ในเนื้อหานี้ อธิบายถึงการวิเคราะห์อากิญจัญญายตนะ ซึ่งเกี่ยวข้องกับฌานและอารมณ์ที่มีบทบาทสำคัญในการเข้าถึงเนวสัญญานาสัญญายตนะ พระโยคาวจรต้องก้าวล่วงทั้งสองอย่างเพื่อให้เข้าถึงได้ ด้วยการไม่ให้ความคิดไป

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 117 "ถามว่า บาท ๔ แห่งฤทธิเป็นไฉน ? แก้ว่า ภิกษุในพระธรรมวินัย นี้เจริญอิทธิบาท อันมาพร้อมด้วยฉันทสมาธิและปธานสังขาร เจริญ อิทธิบาทอันมาพร้อมด้วยวิริยสมา

บทนี้พูดถึงอิทธิบาทในพระธรรมวินัย โดยเฉพาะการเจริญอิทธิบาทสี่ประการ ได้แก่ ฉันทสมาธิ วิริยสมาธิ จิตตสมาธิ และวีมังสาสมาธิ ซึ่งมีความสำคัญต่อการบรรลุธรรม นอกจากนี้ยังกล่าวถึงปธานสังขารที่เป็นตัวช่วยในก

ประโยค๘ - วิสุทธิมรรคแปล ภาค ๒ ตอน ๒ - หน้าที่ 172 นั้น จึงว่าเป็นทิพย์ เพราะเป็นเช่นของทิพย์ อีกนับหนึ่งชื่อว่าเป็น ทิพย์ เพราะได้มาเฉพาะด้วยอำนาจทิพยวิหาร (คือฌานที่เป็นบาท) และเพราะอิงอาศัยทิพยวิหา

บทความนี้อธิบายความหมายของโสตธาตุที่เป็นทิพย์และความสามารถในการได้ยินเสียงจากทั้งมนุษย์และเทวดา รวมถึงการอธิบายว่าผู้ที่สามารถได้ยินเสียงที่เกินกว่าธาตุหูเนื้อมนุษย์ได้เป็นเพราะอำนาจของทิพยวิหารและการ

ประโยค - วิถีทิศมรรคแปล ภาค ๓ ตอนที่ 127 อยู่ นั้น เพียงนั้น (เพราะเหตุนี้ ทวาและอารมณ์ทั้งหลายนัน จึงชื่อ อายตนะ (แปลว่านำอายตนะ คือ สารทุกข้อน ยึดอยู่แล้วไป) ธรรมทั้งปวงนี้ ได้ชื่อว่า อายตนะ ฯ เพราะ

เนื้อหานี้เกี่ยวกับคำว่า 'อายตนะ' ซึ่งหมายถึงสถานที่ที่จิตเจตสิกใช้ส่งต่ออารมณ์และธรรมต่างๆ โดยมีการนำเสนอความหมายที่หลากหลาย เช่น อายตนะในฐานะสถานที่อยู่ บ่อเกิด และถิ่นกำเนิด ที่แสดงถึงความเชื่อมโยง

ประโยค - วิถีธรรมกรมเปล่าภาค 3 ตอนที่ 158 แท้ไม่เป็นเท็จไม่เป็นอื่น ซึ่งพระโมคคัลลานะผู้ตรัสรู้สงบม ทุกข์เป็นต้นพึงรู้ได้ ดังกล่าว "อรรถแห่งทุกข์คือความบีบคั้น (1) --- ความเป็นสงฆ์ (1) ---ความร้อน (1)

บทความนี้นำเสนอการตีความอรรถแห่งทุกข์ สมุทัย นิรโทษ และมรรคตามแนวทางของพระโมคคัลลานะ ซึ่งกล่าวถึงลักษณะของความทุกข์ ความสงบ ความปรุง และความสงบสุข โดยอรรถ 4 ประการในแต่ละประเภทนั้น มีความจริงแท้ ไม่เป

ประโยค - วิสุทธิมรรค เล่ม ๑ ตอนที่ ๑ หน้า 359 [อัรรถแห่งอัตวาทูปทาน] นัยเดียวกัน บุคคลทั้งหลายย่อมกล่าวเพราะสิ่งนั้น (เป็นเหตุ) เหตุนี้ สิ่งนั้นจึงชื่อ ว่า (แปลว่าสิ่งเป็นเหตุทุกข์) สัตว์ทั้งหลายย่

บทความนี้อธิบายความหมายของอัตวาทูปทานและอุปาทานในบริบทของอัตตา เริ่มจากนิยามและมุมมองต่าง ๆ ของอัตตา ว่ามีการแปลในเรื่องของเหตุผลและการกล่าวถึงสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับอัตตา นอกจากนี้ยังกล่าวถึงความหมาย

ประโยคสรุป – วิถีธรรมพระแปล ภาค ๒ ตอน ๒ (ตอนจบ) หน้าที่ 235 [อนุสัย] ธรรม ๑ มีความร้าเป็นต้น ที่กล่าวไว้ดังนี้ว่า “อนุสัยคือ กามารมณ์ อนุสัยคือสมานา อนุสัยคือวิญญาณ อนุสัยคือวิจารณา อนุสัยคืออาชา” ชื

ในบทนี้จะพูดถึงธรรมสำคัญ โดยเฉพาะอนุสัย ซึ่งประกอบด้วยกามารมณ์ สมานา และวิญญาณ การทำความสะอาดจิตใจ รวมถึงมลายที่เชื่อมโยงกับโลภะ โทสะ และโมหะ นอกจากนี้ยังกล่าวถึงธรรม 10 ข้อที่เป็นทางแห่งทุกข์ และบทคว

ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้า 71 ในโฆษณา ท่านแสดงอรรถของศัพท์ไว้เหมือนกัน เช่น โน โดย อรรถว่า อมุท ท่านบอกว่า โนนติ ปณุติ วิรจนา อนุตตฺ. [ส. ปุ.] ๑/๒๕๔ โฆษณา ๑/๒๕๔. "อมุท เป็น วิวรรณะ ของ

ในเนื้อหานี้มีการอธิบายความสัมพันธ์ของศัพท์ในโฆษณา โดยเน้นเรื่องการใช้คำว่า 'วิวรรณะ' เพื่อช่วยให้ผู้อ่านเข้าใจความหมายของเนื้อหาได้ดีขึ้น ผ่านตัวอย่างจากบท และความคิดเห็นต่าง ๆ เกี่ยวกับวิวรรณะทั้งใน

ประโยค - อธิบายภาพสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้าที่ 151 ประโยค ย ส่วนหนึ่ง, ถามกาน เป็นลิงค์ตะ หรือ สกิตตา ใน โหนกดิ กไว้, ต้องเติม ค ศัพทรัพ์ประโยค โก นว โล ใช่, ประกอบ เป็น เมส ( ถาดกาน) หรือ นิส[ ถาดกานส]

เนื้อหาว่าด้วยการอธิบายคำในประโยคซึ่งควรรู้จักกับการใช้ลิงค์ตะและการแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำในประโยค ข้อมูลเกี่ยวกับกรณีที่ใช้ ข้อความว่า ปลวก ที่เรียกเป็นกรีวิวิสสนะถูกอธิบายให้เข้าใจมากขึ้น ในประโย

ประโยค (ตอน) - ดูดสังคมปลาสากกัวบพ คาเปล ภาค ๙ - หน้าที่ ৩๒๕ อรรถว่าใกล้. ข้อว่า น ตุ ตสสุ ภิกษุโน ภิกขิ อตุติ อนุตฺโต มีความว่า ทรัพย์สำหรับเจริญนั่น ไม่ใช้สำหรับกรรมบ้างน้อยหนึ่ง คือ แม่ มีประมาณเ

เนื้อหานี้พูดถึงกฎปิยาการในพระพุทธศาสนา โดยมีการเข้าถึงทรัพย์ที่ใช้ในการเจริญธรรม ของภิกษุที่ต้องส่งผ่านกฎต่างๆ นอกจากนี้ยังมีการสำรวจเกี่ยวกับการปฏิบัติตามกฎเหล่านี้อย่างมีสัมมาทิฏฐิ รวมถึงการพิจารณา

ประโยค - ตอนสนับบาสำหรับถวายแตรถพระอวีน มหาวรรณ ตอน ๑- หน้าที่ 20 บทว่า อุทิศา คือจากสี่ศก. สองบทว่า เสลเมย ปูเต ได้แก่ บาตรที่แล้วด้วยศิลามี พระองค์พระภาคทรงรับบาตรนี้แฉ คำว่าบาตร แล้วด้วยศลา ท่านกล

เนื้อหาเกี่ยวกับการถวายบาตรที่มีการอธิษฐานโดยพระผู้มีพระภาคถึงความสำคัญของบาตรและการทำบุญ พร้อมระบุถึงพระมหาราชและการที่พระผู้มีพระภาคทรงรับบาตรเหล่านั้นเพื่อต้องการรักษาความเลื่อมใสของผู้ถวาย พระองค์

ประโยค- คดดสนับดาสก้า อรรถวดีพระวินัยมหาวรร ตอน ๑ หน้าที่ 92 จะให้บวชก็ควร ในที่ซึ่งมีไฟปิดมีหน้าเป็นฝ้าแขน แม่ตั้งอยู่ในฝ่ายที่ จะไม่ลูกลามไปได้ ก็ไม่ควรจะให้บวช คุณบุตรผู้นั้นเป็นโรคฝีนี้แล้ว เมื่อใ

เนื้อหานี้พูดถึงเงื่อนไขต่างๆ ที่ควรพิจารณาก่อนการบวชพระ โดยมีการอธิบายถึงโรคต่างๆ เช่น โรคฝี, หัวตุ่ม, โรคกลาก, และโรคลมบ้านหมู ที่อาจส่งผลต่อความเหมาะสมในการบวชพระ นอกจากนี้ยังมีข้อควรระวังในเรื่องส

ประโยค - จุดดวงสมณิยะปะทา อรรถวัณพระวันวิ อุจรรว วรรณะ - หน้า 430 อากาศดี ตั้งอยู่ในที่โล่งภูเขาบนบกและป่าเป็นดีดดีด, ถ้ามีความ กำหนดไว้ว่า "เป็นภูษ" พิงไปอบด้วยอร่อยเป็นต้นก็ได้ พิงรีบ ตามไปบอกได้ เ

เนื้อหาพูดถึงการปฏิบัติตนในวันอุโปสถของพระภิษุ อธิบายถึงการมาของพระสงฆ์และความสำคัญในการทำอุปสมากรรมในวันดังกล่าว การสื่อสารและการรักษากฎระเบียบภายในวัด รวมทั้งความหมายของคำว่าถูกต้องในกรณีของการเข้าร

ประโยค - จุดดําสิ้นสุดปลาสาทิกา อรรถวรรณ พระเวสวาร วรรณา - หน้า ที่ 477 รูปรามว่า "ภิกษุนี้ เป็นพระขินาสพ ได้สติวินัยแล้ว, ใครจัดเชื่อถือถ้อยคำของท่าน." [อนุพหาวินัย] บทว่า ภาสิตปริณดา ได้แก่นํา về

บทความนี้กล่าวถึงการเข้าใจธรรมวินัยและความสำคัญของอายุในอาบัติต่างๆ โดยชี้ให้เห็นว่า บุคคลที่มีอายุจะสามารถเข้าถึงอาบัติและข้อคิดในธรรมได้มากกว่าผู้อ่อนวัย. นอกจากนี้ยังเน้นถึงธรรมวาทุนดคณะแห่งกรียา แ

ประโยค - จุดดุลสมดุลปาลาสิกา อรรถวรรค วรรณา - หน้าที่ 509 การที่ส่งคำมาตรในภายในสิมา หรือไปสู่ภายนอกสิมา คำว่ามาสในที่ทั้งหลายแม่มันเป็นต้น แก่อุบาสกผู้ประกอบแม่ด้วยองค์ อันหนึ่ง ๆ ย่อมควรทั้งนั้น.

ในการส่งคำมาตรในสิมา มีการกล่าวถึงการละหัดบาศและการหมายมาตรโดยฤทธิ์กรรมของอุบาสกาและอุบาสิกา รวมถึงการพิจารณาอุบาสิกาที่ไม่รับภิญญาในเรือน โดยสาระสำคัญยังคงเน้นเรื่องคุณธรรมและการตระหนักถึงบุญในศาสนา.

ประโยค - จุดดวดสมบัดปาสากิรา อรรถวถวพระวินัย อุตรรวรร วรรค - หน้าที่ 517 ผู้จัดแถว การหม่นนี้ทั้งหมด มองว่ามองคงคำสตฺ เพราะเหตุนี้ นิกนรณ์ทั้งปวง ผู้ใช้ผ้าขาว คุลภาครึ่งเดียว ยอมหม่น ฉันใด อันนี้ ปริ

บทนี้กล่าวถึงหลักการแต่งกายของภิกษุที่ไม่ควรหม่นหรือติดโทษตามพระวินัย มีการยกตัวอย่างถึงการใช้ผ้าต่างๆในบริบทของการแต่งกาย ทั้งของผู้หญิงและผู้ชาย รวมถึงการทำกิจกรรมต่างๆ เช่น เคลื่อนที่ในวัดหรือภายใน

ประโยค - จุดดูลสมต์ปลาสิกา อรรถวรรณ วรมณี - หน้าที่ 534 มีมิควนและส่วนเป็นต้น ลงมือทำเอง ความรู้ว่า เป็นอันทำแล้ว หรือไม่เป็นอันทำ.." [ว่าด้วยการจับของสนานะ] [๒๑] หลายทว่า ปัญญาโว ปัญญาโต คณุวา มีความ

เนื้อหานี้เกี่ยวข้องกับหลักการทำคนในพระพุทธศาสนา โดยเน้นความสำคัญของการเข้าถึงความรู้และการทำการบริจาคทรัพย์ให้กับผู้อื่น เพื่อส่งเสริมความก้าวหน้าในชีวิตและการพัฒนาคุณธรรม นอกจากนั้นยังมีการพูดถึงบทบ

ประโยค- จุดสมันด ปลาส้าที่ อรรถถกพระวัง อรรถวรร วรรา- หน้าที่ 547 จักให้ก็ญแก่ก็ญสนะ และก็ญก็ญอ่อนถือ ฉะนี้แล. ส่วนในสำนักงานใหญ่ เช่นกับมหาวิหาร ควรสมดไว้ ๓-๖ รูป. แต่ในภารัตน์ก็ว่า "ะสมบุติไว้ ๘ รู

บทความนี้กล่าวถึงบทบาทและวิธีการให้การกอบกู้แก่วงการศาสนา เช่น การกำหนดจำนวนและตำแหน่งของรูปแบบทางศาสนา รวมถึงการดูแลและจัดระเบียบสถานที่สำคัญในศาสนา เช่น มหาวิหารและปราสาท โดยเน้นคำสั่งและคำสอนจากพระ

ประโยค - จุดดมสมณต์ปลาสำคำ อรรถวรรณ พระวิริยะ อุตวรรณ วรรณา - หน้า 585 ภายในสำนักงานตน เป็นผู้เนื่องเป็นอันเดียวกันกับภิกขุทั้งหลายผู้เข้าอุปถัมภ์มาแล้ว. สมาทิ้งขยายออกด้วยอำนาจบริษัท เพราะฉะนั้น พึง

เอกสารนี้พูดถึงการจัดสรรกุฏิให้กับภิกขุในสำนักงานเดียวกัน โดยเน้นความสำคัญที่จะต้องให้รับตามลำดับและอำนวยความสะดวกในบริบทของการเป็นเจ้าภาพให้กับสงฆ์ การควบคุมความเป็นระเบียบและการติดตามการแสดงอุปถัมภ์

ปรงโล- จุดดคสนั่บปลาทำา อรรถวรร พระวัรร วรรณา - หน้าที่ 636 แสดงสุดท้ะ การตรัสอคะเนื่องด้วยความเกิดเรื่องชี้น" ชื่อว่า อันพระคตดาความดีเสมอ. ข้อนี้ คือ "การไมเขาผลสมบัติ ทุกวัน ๆ ๆ ๆ การไม่ตรัสอคะเนื

เนื้อหานี้พูดถึงการตรัสอคะเนื่องของพระคตด้าเกี่ยวกับความดีและการไม่ประพฤติที่ไม่เหมาะสม โดยอ้างอิงถึงหลักธรรมข้อวินัยและสุตตในพระพุทธศาสนา เช่น สติปัฏฐาน พระวินัย ปรากฎการณ์ทางธรรมต่างๆ ที่ส่งเสริมการ