กฎปิยาการในพระพุทธศาสนา : หน้า 326/450

ประโยค (ตอน) - ดูดสังคมปลาสากกัวบพ คาเปล ภาค ๙ - หน้าที่ ৩๒๕ อรรถว่าใกล้. ข้อว่า น ตุ ตสสุ ภิกษุโน ภิกขิ อตุติ อนุตฺโต มีความว่า ทรัพย์สำหรับเจริญนั่น ไม่ใช้สำหรับกรรมบ้างน้อยหนึ่ง คือ แม่ มีประมาณเล็กน้อย แก่ภิกษุนี้. ข้อว่า ยุญชฑุตายสมุโต สค มีความว่า ท่านทั้งหลาย จงทุนเอาทรัพย์ของตน คือ จงตามทรัพย์นั้นคือไปเสีย. ข้อว่า มา โว สกิ วิสาสฏ มีความว่า ทรัพย์ส่วนตัวของท่าน จงอย่างสุภาพาย ไปเลย, องค์ภิกษุใด ย่อมไม่ไปเอง ทั้งไม่ส่งทุตที, ภิกษุนี้ ย่อมต้องทุกกู เพราะละเลยวัตร. [ว่าด้วยกฎปิยาการและไวยากรณ์] ถมาว่า "ก็ในกฎปิยาการทั้งปวง จะพึงปฏิบัติ อย่างนี้หรือ?" แก้ว่อ "ไม่ต้องปฏิบัติ (อย่างนี้เสมอไป)." แท้จริง ชื่อว่า กฎในกฎปิยาการนี้ โดยสังฆมิโมิ ๒ อย่าง คือ ผู้ที่ถูกแสดง ๑ ผู้ที่ได้รับแสดง ๑, ใน ๒ พวกนั้น กฎในกฎปิยาการที่ถูกแสดง มี ๒ คือ ผู้ที่ถูกแสดงอย่าง ๑ ผู้ที่ถูกแสดงอย่าง ๑. กับกฎในกฎปิยาการที่ถูกแสดงก็ ๒ อย่าง คือ กฎในกฎปิยาการผู้ต่อปาก้อนต่อหน้า ๑. กับกฎในกฎปิยาการหลัง ๑. บรรดากฎในกฎปิยาการ ที่ถูกแสดงเป็นดังนั้น กับกฎในกฎปิยาการที่ถูกแสดง มี ๕ อย่าง ด้วยอำนาจต่อหน้าและหลัง. กับกฎในกฎปิยาการที่ถูกแสดงก็เป็นเช่นเดียวกัน แต่. อย่างไร? คือบุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมส่งกฎปิยวัตรไปด้วย