การดำรงอยู่และการให้กอบกู้ของสังคม : หน้า 139/270

ประโยค- จุดสมันด ปลาส้าที่ อรรถถกพระวัง อรรถวรร วรรา- หน้าที่ 547 จักให้ก็ญแก่ก็ญสนะ และก็ญก็ญอ่อนถือ ฉะนี้แล. ส่วนในสำนักงานใหญ่ เช่นกับมหาวิหาร ควรสมดไว้ ๓-๖ รูป. แต่ในภารัตน์ก็ว่า "ะสมบุติไว้ ๘ รูป่ง่า ๑๖ รูป่ง่า ก็ตรา." การสมดก็ญก็ญเหล่านั้น จะทำด้วยกรรมวาจาได้ ด้วยอโลกนกรรม ก็ได้ ควรทั้งนั้น; ก็ญก็ญผู้ได้รับสมดก็ญก็ญแล้วเหล่านั้น พึงกำหนด ก็ญก็ญสนะ. ก็คือเดี๋ยว เรม่นโพธิ์ เรม่นพระปฏิมา ร้านไม้กวาด ร้านเก็บไม้ เวลากฐิ โรงอิฐ โรงงานไม้ ซุ้มประตู โรงน้ำ คาลาค่อม ทาง คาสาริมสะ เหล่านี้ ไม่ใช่สนะนะ. ก็คือที่อยู่ เรม่นมงกบเดียว ปราสาท เรม่นโล่น ถ้า มนตป โคนนไม้ กอไผ่ เหล่านี้ จัดเป็นสนะนะ เพราะฉะนั้น ควรให้ก็ญสนะเหล่านั้น. และเมื่อใดให้ก็ญ ก็ญให้ accord นี้พระบูรณ์ก็ญ ก็ญเดียว พึงให้ก็ญดามอันนี้พระผู้มีพระภาคตรัสไว้ในบทนี้ว่า "เจ้าอนุญาตให้ก็ญก็ญสนะหาปก[n]นักก็ญก็ญก่อน ครั้งนั้นก็ญก็ญแล้ว ให้นันคือที่นอน." [๒๑] ถ้าจีวรปัจจัยมี ๒ ชนิด คือ เป็นของสงฆ์ ๑ เป็นของทายกถวายด้วยศรัทธา ๑. ใน ๒ ชนิดนั้น ก็ญก็ญทั้งหลายปราณะจะถือชนิดใดก่อน ก็ญก็ญนั้น แล้วก็ญก็ญนั้นออกนี้ตั้งแต่ตำบลคำแห่งชนิดแม้นนั้นไป. พระมหาสมเด็จพระกล่าวว่า "ถ้าเมื่อก็ญก็ญผู้สนานหาปก[n]ก็ญก็ญจะให้ก็ญก็ญนั้นด้วยจำนวนบริวาร เพราะก็ญก็ญน้อย บริวาร