การปฏิบัติในวันอุโปสถ : หน้า 22/270

ประโยค - จุดดวงสมณิยะปะทา อรรถวัณพระวันวิ อุจรรว วรรณะ - หน้า 430 อากาศดี ตั้งอยู่ในที่โล่งภูเขาบนบกและป่าเป็นดีดดีด, ถ้ามีความ กำหนดไว้ว่า "เป็นภูษ" พิงไปอบด้วยอร่อยเป็นต้นก็ได้ พิงรีบ ตามไปบอกได้ เมื่ไม่บอก เป็นรัตติด้วย เป็นทุกๆเพราะ วัดตกด้วย ถ้าแม่พยายามอยู่ ก็ไม่สามารถจะไปนั่น หรือให้ได้ ยิน เป็นเพียงรัตติเท่านั้น เป็นทุกๆเพราะวัดตก ฝ่ายพระสงฆ์สนานภายเณร กล่าวด้วยอำนาจแห่งวิสัชและอวิสัช ว่า "ได้รับว่า เมื่อไม่บอก ใบวิสัช (ที่จะบอกได้) เป็นรัตติเท็จ ด้วย เป็นทุกๆเพราะวัดตกด้วย, แต่ในอวิสัชไม่มีทั้ง ๒ อย่าง." ส่วนพระกระวีกิสละกล่าวว่า "ความกำหนดว่า 'ผู้เป็นสมณะ นั่นแลเป็นประมาณ, ถ้าแม่ไม่ใช่วิสัย, ไม่มีทุกๆเพราะวัดตก เท่านั้น แต่ต้องเป็นตัอตตนเท่านั้น"" บทว่า อุโปสถ มีความว่า จริงอยู่ ภิกขุอาคันตะหลาย ย่อมมาด้วยตั้งใจว่า "เราจักหนออุโปสถ" แม่ไปด้วยอุทิศทราบว่า เป็นวันอุโปสถ ย่อมลงทำอุปสมากรรม. เพราะเหตุนี้ จึงควรบอก ในวันอุโปสถ เพื่อชำระอาคันตะ. แม่ในปวารณา ก็มีนัย เหมือนกัน. ผู้อาพฺ นั้น ได้แก่ ภิกษุไม่สามารถจะไป. แม้วิฉัยในคำว่า ทุตตน นี้ พึงทราบว่า "ไม่ควรส่งอุป- สงบันไป, พิงส่งภิกขุให้ไปบอก. บทว่า อภิญฺโญ อาวุโส ได้แก่ วัดที่ว่าง, ภิกษุมุจรูป เดียว ไม่มีในวัดใด ไม่พึงไปเพื่อจะต้องการอยู่ในวัดนั้น เพราะพระตรี