ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - อธิบายความสัมพันธ์ เล่ม ๒ - หน้า 71
ในโฆษณา ท่านแสดงอรรถของศัพท์ไว้เหมือนกัน เช่น โน โดย อรรถว่า อมุท ท่านบอกว่า โนนติ ปณุติ วิรจนา อนุตตฺ. [ส. ปุ.] ๑/๒๕๔ โฆษณา ๑/๒๕๔. "อมุท เป็น วิวรรณะ ของ บาทว่า โน." นั่นน่ะ จะใช้อะว่า วิวรรณะ' แทน ม. ก็ได้ เพราะความเท่ากัน เช่น วิ วิรณฺ ตสุม.
อันนี้ ในประโยคที่ว่า ตา อนุกิญฺตนฺตนฺนํ ไว้ เพื่อชักถึงความก่อนต้นบทพูดในความท่อนหลังอีก ไม่ต้องบอก ตา และความนี้ ตา ชักถึงเป็น วิวรรณะ-วิวรรณะ. เรื่องนี้ก็มีในตอนที่ว่ายด้วยนิบาต.
[๔] มีคำฎา ๒ บาท ในอธิบายปฏิปทา ข้อ ๑๙๔๕. แสดงว่า ย่อม ยิฺต ติโด ยน ปนดิ การณ สยุ.
"บทหลานนี้คือ ย่อม ย โด ติ โด เนน" พึงใช้ในเหตุวาท มก.ว่า [ปิปลามจ จา.] ๘/๓ "ติ" เพราะเหตุนี้ น เรา กล่าวว่าน ท., ความเจริญมีแก่ท่าน ท."
สรุปอภิปราย : วิวรรณะ เป็นบทที่พึงไป วิวรรณะ เป็นบทของ วิวรรณะ.
สัญญา-สัญญา
(๒) เป็นบทเดียวหรือหลายบท ที่กล่าวอธิบายความกันอย่าง วิริย-วิรวณฺ, แต่จากกลับกันเสีย บทไปก็กลายเป็นคำวิเคราะห์ เพราะว่าวัตถุหน้าเหมือนคำวิเคราะห์ศัพท์นั้น, บทที่พึงใช้ก็กลายเป็นคำ