การจัดการกุฏิในสงฆ์ : หน้า 177/270

ประโยค - จุดดมสมณต์ปลาสำคำ อรรถวรรณ พระวิริยะ อุตวรรณ วรรณา - หน้า 585 ภายในสำนักงานตน เป็นผู้เนื่องเป็นอันเดียวกันกับภิกขุทั้งหลายผู้เข้าอุปถัมภ์มาแล้ว. สมาทิ้งขยายออกด้วยอำนาจบริษัท เพราะฉะนั้น พึงให้รับ. แม่ให้แก่สงฆะแล้ว ก็ควรให้กุฏีทุกหลังหลายผู้มากหลังรับ เหมือนกัน. แต่เมื่อส่วนที่ 2 ได้กขึ้นสู่เณอสนันแล้ว ส่วนที่ 1 ย่อมไม่ถึงเกิดกุฏิผู้มาทีหลัง. พึงให้รับตามลำดับตั้งแต่ส่วนที่ 2 ไป. ในสำนักงานหนึ่ง อุทธรณ์ที่ยกขึ้นกำหนดสถานที่แจกกุฏิไว้แห่งหนึ่ง แล้วบอกในที่ดั้นนี่ในอุปถัมภ์มาเมื่อประมาณคฤดูหนาว ต้องให้รับในสถานที่แจกัดนั้นและ. ทายกผู้หนึ่ง ส่งข่าวแจ้งว่าผู้ผูกล่วงอุปถัมภ์รูปหนึ่งว่า"เฉพาะพรุ่งนี้ ขอท่านจะลงลงสังฆูป ๑๐ รูป" กิริยานั้น พึงบอกเนื้อความนั้นแก่พระอัตถุเทสกะ. ถ้วนดังนั้นลิ้มเสีย, รุ่งขึ้นต้องบอกแต่ซ่า. ถ้าลิ้มเสีย แล้วจะเข้าไปบิณฑบาต จึงจะลึกได้, สงฆ์ยังไม่ก้าวล่วงอุปถัมภ์มาเพียงใด, พึงให้รับเนื่องด้วยลำดับตามปกติในโรงฉันเพียงนั้น. แม่ก็อภิกษุหลาย ผู้ก้ำล่วงอุปถัมภ์มาแล้ว เป็นผู้เนื่องเป็นแนวเดียวกันกับภิกขุทั้งหลายผู้ยังอยู่ในอุปถัมภ์ คือนำไปไม่ทั้ง ระยะกันและกัน ๑๒ คอศ. [๑๔๘] พึงให้นับเนื่องด้วยลำดับตามปกติ แต่เมื่อความเนื่องเป็นแนวเดียวกันเช่นนั้นของภิกขุทั้งหลายไม่มี, คนจะลิ้งได้ในที่โดน่ายนอกอุปถัมภ์มา, พึงจัดลำดับใหม่ให้อาในที่นั้น. เมื่อจะลิ้งได้โรงฉันภายในบ้าน พึงให้เอาตามลำดับในโรงฉัน. ระลึกได้ในทิศใดที่หนึ่งก็พึงให้อาแท้, จะไม่ให้เอาไป ไม่ควร.