ความเข้าใจในธรรมวินัย : หน้า 69/270

ประโยค - จุดดําสิ้นสุดปลาสาทิกา อรรถวรรณ พระเวสวาร วรรณา - หน้า ที่ 477 รูปรามว่า "ภิกษุนี้ เป็นพระขินาสพ ได้สติวินัยแล้ว, ใครจัดเชื่อถือถ้อยคำของท่าน." [อนุพหาวินัย] บทว่า ภาสิตปริณดา ได้แก่นํา vềวาา พยายามด้วยกาย นั่นเทียว อธิบายว่า ฝ่าฝืนระทำ ในคำว่า สรตายุมา เวสรุปิ อปุตติ อาปุชิวา นี้ มีเนื้อ ความดังนี้ว่า "ผู้มีอายุ จะลึกถึงอัติเห็นปานนี้, ผู้มีอายุต้องตั้ง อาบัติเห็นปานนี้." ปาญว่า อาปุติวา กัมม์ ความแห่งปะชนันว่าว่า "ผู้มีอายุต้องก่อนแล้ว ภายหลังจะลึกถึงอาบัตินั้น." [เอกุจยลิกา] ในคำว่า เอกุจยลิกา วุฒเมนตุ นี้ ธรรมวาทุนดคณะแห่งกรียา ใด เป็นผู้มากกว่า ก็รินชื่ อาเจุยลิกา. วินิจฉัยในการจับสาราคไม่เป็นธรรม พึงทราบดังนี้:- บทว่า โอรมุตติ คืออธิกเป็นเรื่องเล็ก คือ มีประมาณน้อย เป็นแต่เพียงความมากหมายเท่านั้น. บทว่า น จ คิดคิด คืออธิกินังไม่ลูกลาไปถึง ๒-๓ อาวาส หรือไม่วินิจฉันถึง ๒-๓ ครั้งในอาวาสนั้นๆ เท่านั้น. บทว่า น จ ศรีอารติ คืออธิกันนั้น ไม่เป็นเรื่องที่กูฎ์ เหล่านี้จะลึกได้เอง หรืออธิกุสาหล่อื่นเตือนให้รลึกได้ถึง ๒-๓ ครั้ง. บทว่า ชานติ คือเมื่อจับสาราครู้ว่า "อธรรวมที่บุคคล มากกว่า."