ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค- คดดสนับดาสก้า อรรถวดีพระวินัยมหาวรร ตอน ๑ หน้าที่ 92
จะให้บวชก็ควร ในที่ซึ่งมีไฟปิดมีหน้าเป็นฝ้าแขน แม่ตั้งอยู่ในฝ่ายที่
จะไม่ลูกลามไปได้ ก็ไม่ควรจะให้บวช คุณบุตรผู้นั้นเป็นโรคฝีนี้แล้ว
เมื่อให้เขายานแล้วจะให้บวช ต่อร่างกายให้มีผิวเรียบแล้วจึง
ควรให้บวช ที่ชื่อว่าดั้ง คิอมานโคหรือกล้ามมือ ห้อยอยู่ในที่
นั้น ๆ ก็มิ แม่ตั้งเหล่านี้ก็ถือเป็นฝีเหมือนกัน เมื่อดิ่งเหล่านั้นมี ไม่
ควรจะให้บวช หัวตุ่ม มีในเวลาที่เป็นเด็ก ที่ชื่อหัวสิว มีหน้าใน
เวลาเป็นหนุ่ม ในเวลาแก่อายุหมดไป หัวตุ่มและหัวสิวเหล่านั้น
ไม่เป็นฝี เมื่ออ้วนเหล่านี้จะให้บวชก็ได้ครวม คำเม็ดชนิดอ่อน
ที่ชื่อเม็ดผด มีตามตัว ชนิดอื่นที่ชื่อเกสรบำมี ชนิดอื่นที่
ชื่อเม็ดพันธุ์กกาดา มีขนาดเท่าเม็ดผกาดา ผิวไปทั่วตัว เมื่อ
เหล่านี้ทั้งหมด เป็นชนิดเดียวกันเหมือนกัน เมื่อเม็ดเหล่านี้ไม่
ควรให้บวช โรคเรื้อนสีคล้ำในบังและบังขา ไม่แดง ไม่อิ่ม
ชื่อโรคกลาก [๒๐] ร่างกายเป็นอวัยวะลายพร้อมเหมือนกระแห่งโค
ด้วยโรคเรื้อนชนิดใด พิงทราบว่าร้ายในโรคกลากนั้น โดยนัยที่
กล่าวแล้วในโรคเรื้อนชนิดนั้นแล
ไขมองครือ ชื่อโลสซะ เมื่อไขมองครั้นนั้นมี ไม่ควรให้บวช
โรคบำเพราะดี หรือโรคบำด้วยถูกผิวสี ชื่อโรคลมบ้านหมู
ในโรคลมบ้านหมู ๒ ชนิด บุคคลผู้ออกอมหยังเคยเป็นคู่กันสิ่ง
แล้ว อ่อนเป็นผู้ที่เขียวใบขา แล้ว เมื่อโรคลมบ้านหมูนั้นมีแม่เพียง
เล็กน้อย ก็ไม่ควรให้บวช
ปัญหาาพระวัตถุกถา จบ