ความทรงจำและกรรมแห่งชีวิตบนเกาะมุก : หน้า 14/49

ว่าใจเย็นที่สุดบนเกาะมุก จึงทำให้ทุกคนเสียใจ อาลัยรักแม่ ปุ๋ยมาก อีกหลายปีต่อมา ครอบครัวนี้ได้สูญเสียผู้นำของบ้าน อีกคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับ วันเกิดเหตุมีมรสุม กำนันหมดเดินทางกลับเรือหางยาว โดยสารพร้อมชาวเกาะคนอื่นๆ พายุเริ่มพัดมา กำนันคิดว่า ไม่เป็นไร อนุญาตให้คนเรือออกเรือต่อไปได้ แต่เรืออับปางลง มีคนจมน้ำตายสองคน คือกำนันหมดและลูกบ้านอีกคนหนึ่ง ทั้งสองมีร่างอ้วนใหญ่ กำนันจมน้ำตายด้วยวัย 57 ปีเพราะ พยายามช่วยชีวิตลูกบ้านคนอื่นๆ ศพลอยตามคลื่นไปติดฝั่ง ที่บ้านเกิดห่างจากเกาะมุก ลูกๆ ของกำนันหมดนับถือศาสนาพุทธตามแม่ ไม่ได้ นับถือศาสนาตามพ่อ ผู้ซึ่งตามใจลูกแม้ไม่เห็นด้วย และให้ เสรีภาพลูกเต็มที่ในการนับถือศาสนา ไม่ด่าว่า ตบหรือเฆี่ยน ตี ลูกชายชอบอุปัฏฐากพระธุดงค์ที่มาปฏิบัติธรรมที่สำนัก สงฆ์บนเกาะ ถึงขนาดไปกินนอนอยู่ใกล้ๆ พระธุดงค์ด้วย ความชอบข้อวัตรปฏิบัติ ยิ่งได้ฟังเรื่องราวต่างๆ ทั้งเรื่องคุณ ธรรมและคุณวิเศษจากท่าน ก็ยิ่งติดใจ โดยเฉพาะของขลัง ต่างๆ ที่ทำจากของทะเลเอาไว้ป้องกันตัวเองบนเกาะ และมี ความคิดอยากเป็นทหารรั้วของชาติ ลูกๆ ของกำนันหมดและแม่ปุ๋ยไม่ว่าชายหรือหญิง ล้วน มีอัธยาศัยตรงกันคือ มีจิตใจใฝ่ทำบุญในพระพุทธศาสนา ทำ มากบางนอยบางทีทุกอย่าง และออกบวชเป็นพระภิกษุ ธรรมทายาท 5 คน เมื่อเรียนจบแล้วทํางานพระศาสนา 4 คน และอุทิศส่วนกุศลไปให้พ่อหมีดและแม่ปุ๋ยทุกครั้ง พ่อหมีดรับบุญที่ลูกๆ อุทิศให้ได้หรือไม่ เพราะเป็นคน ต่างศาสนา อนุโมทนาบุญที่ลูกๆ อุทิศให้ไม่ได้เพราะในศาสนา ของตนไม่ได้สอน แม้ตอนมีชีวิตอยู่ก็รับไม่ได้ พ่อหมีดและ แม่นุ้ยตายแล้วไปไหน ลูกชายทั้งห้าคน เหตุใดจึงเกิดเป็น พี่น้องร่วมกันและอยู่บนเกาะ เรื่องนี้มีเหตุดังที่คุณครูไม่ใหญ่ ฝันในฝัน และเล่าให้ฟังในโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ฝันในฝัน: ในสมัยของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่ง เมื่อ ทานดับขันธปรินิพพานแล้ว กํานันหมดเกิดเป็นชาวบ้าน เหมือนชาตินี้ แต่ไม่เชื่อว่ามีพระอรหันต์ผู้หมดกิเลสในโลก บางครั้งถึงกับพูดว่า ไม่มีหรอก เป็นไปไม่ได้ โดยเอาตัวเอง เป็นเกณฑ์ ตัวเรายังไม่เห็นหมดเลย คนอื่นจะหมดกิเลสได้ อย่างไร เพื่อนบ้านก็ยังไม่หมดกิเลส คนนั้นคนนี้ก็ยังไม่หมด 20 case study 21 กฏแห่งกรรม ยักษ์น้ำ - ปลาทะเล"