กรรมและวิถีชีวิตหลังความตาย : หน้า 31/49

อยากกินของเซ่นไหว้ด้วยความเคยชิน ตายแล้วพอได้จังหวะ เกิดในครรภ์มารดาจึงเกิดมาลำบากยากจนมาก แต่ในชาติที่ เกิดเป็นแม่ยวน ได้ทำกุศลเอาไว้บ้างเพราะเห็นทุกข์โทษมามาก เมื่อแม่ยวนตายแล้ว กุศลที่ทำเอาไว้บ้างส่งผลให้ไปเกิดเป็น ภุมมเทวาบนเนินเขาแห่งหนึ่ง ในป่าแถวบ้านเดิมของตัวเองที่ สวนในหมู่บ้านยางระหง อำเภอนายายอาม จังหวัดจันทบุรี ขณะนี้มีสภาพดีกว่าตอนเป็นมนุษย์เล็กน้อย เมื่อเดินเข้าไป ในเนินเขานั้นจะมีที่อยู่อาศัย เสื้อผ้า สิ่งของเครื่องใช้ และ อาหารรับประทานพอประมาณ เหตุที่แม่ยวนอายุสั้น ต้องจากลูกๆ ไปในขณะที่ลูกคน สุดท้องมีอายุเพียง 6 เดือนนั้น ก็เพราะกรรมที่เคยฆ่าสัตว์ เลี้ยงชีพ บุพกรรมที่ต้องกินอาหารจากกะลาแทนถ้วยชามที่แตกหัก เพราะพ่อบ้านเมาแล้วโยนสำรับทิ้งหมด และที่แม่ยวนตายแล้ว ทางบ้านไม่มีเงินทำศพตามประเพณี ก็เพราะมีอยู่ชาติหนึ่ง แม่ยวนเคยเกิดเป็นหญิงสาวในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีนิสัยตระหนี่ ถึงกับเคยตำหนิดาว่าพระภิกษุขณะที่ท่านกำลังบิณฑบาตไว้ว่า “พระนี่เหมือนขอทาน ต้องมาขอของเขากิน” และสั่งว่า “ถ้า ฉันตายละก็ ไม่ต้องนิมนต์พระมาสวดมาเผาผี แม่ยวน เพราะวจีกรรมที่พูดไม่ดีต่อพระภิกษุสงฆ์ ประกอบ กับการที่ในชาตินั้นไม่เคยทำทานแม้สักอย่างหนึ่ง ตายจากชาตินั้นไปเป็นเปรตอยู่นานทีเดียว หิวโหยและ ทรมานมาก พนจากเปรตกลายเป็นผีเร่รอน ที่เรียกว่า สัมภเวสี หิวโหยอย่างชาติก่อนๆ ต้องคอยกินของเซ่นไหว้ เมื่อถึง จังหวะเข้าท้องมนุษย์ ก็ต้องเกิดมาอย่างคนลำบากยากจน เวลาใกล้ตาย แม่ยวนต้องแลบลิ้นบ่อยๆ เพราะความ เคยชินที่ได้กินของสังเวยเหมือนครั้งยังเป็นผีเร่ร่อนก่อนมาเกิด และเตรียมตัวไปเป็นผีเร่ร่อนต่อไป โชคดีที่ชาตินี้ที่เกิดมาเป็นแม่ยวน เห็นทุกข์โทษของการ มีชีวิตเป็นมนุษย์ จึงขวนขวายสร้างบุญด้วยตัวเองบ้างและได้ รับบุญที่ลูกสาวอุทิศไปให้ สภาพของแม่ยวนตอนนี้จึงดีขึ้น กว่าเดิม แต่ก็ยังคงเป็นภุมมเทวาอยู่ แต่เป็นภุมมเทวาชั้นสูง คือมีเสื้อผ้า เครื่องประดับที่สวยงามกว่าของมนุษย์เล็กน้อย คติของพ่อสตางค์ รุ่งโรจน์ เหตุที่พอสตางค์อายุไม่ยืน ตายเมื่อมีอายุได้ 52 ปี เพราะกรรมดื่มสุรา และฆ่าสัตว์ทำอาหารแกล้มเหล้าเป็นประจำ พ่อสตางค์ตายแล้วไปยมโลก เดินผ่านประตูยมโลกและ 52 case study 53 กฏแห่งกรรม