การเรียนรู้เกี่ยวกับบุญและกรรมในชีวิตหลังความตาย : หน้า 48/49

เขาดีใจที่มีคนมาคุยกับเขา จึงทำตามที่ท่านบอกทั้งๆ ที่ ยังนึกถึงบุญไม่ค่อยเป็น เพราะไม่ค่อยได้หัดนึกตอนยังมีชีวิต อยู่ ต้องค่อยๆ ตะล่อมใจที่หมองหม่นด้วยความผูกพันให้ นึกถึงบุญ พอเริ่มนึกออก ใจของเขาสว่างขึ้น มีความเข้าใจ เรื่องบุญกุศลมากขึ้น ทำให้เขาสื่อสารกับแม่ได้ อย่างเช่น เขาบอกให้แม่คืนเงินประกันชีวิตของกระทรวงศึกษาธิการ และไม่ให้แม่เอาเรื่องกับทางโรงเรียน เพราะเขารักโรงเรียน ครูอาจารย์ และเพื่อนๆ แม่เข้าใจ และทำตามที่เขาต้องการ ทุกอย่าง เมื่อคลายความผูกพันลงได้แล้ว และด้วยกำลังบุญที่ แม่อุทิศให้ เขาจึงเปลี่ยนไปอยู่ชั้นจาตุมหาราชิกา เป็นคนธรรพ์ มีเพื่อนใหม่เป็นคนธรรพ์ด้วยกัน ที่ชอบร้องรำทำเพลงและ ฟ้อนรำกันอย่างชื่นบานบันเทิงใจ แต่บางครั้งมีเสียงพระแว่ว ขึ้นมาว่า “จําได้ไหม ตอนที่เธอเป็นเด็ก แม่ของเธอพาไปบวชเณร เธอได้นั่งสมาธิ พอสึกแล้วเธอนั่งบ้างไม่นั่งบ้าง แต่คราวนี้ เธอจะต้องเอาจริงเสียที เพราะว่าเวลาแม่ทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้ เธอจะได้รับเต็มที่ ใจจะได้ใสสว่างไปอยู่ที่ดีๆ ประณีตกว่านี้ ไม่ต้องมามัวรำเถิดเทิงอย่างนี้อีกต่อไป ถ้าเกิดใหม่เป็นมนุษย์ อย่าได้สาบาน และอย่าไปเที่ยวยิงนกตกปลาอะไรเป็นเกม กีฬาฆ่าสัตว์ กรรมสองอย่างนี้รวมกันทำให้เธออายุสั้น สิ่งที่ เราทำด้วยกาย วาจา ใจ มีผลทั้งนั้น ต้องระวังให้ดีๆ แล้ว อย่าลืมว่าต้องรักษา ใจให้ใสสะอาดนะ อย่าให้หมองเดียวไป อบาย เรื่องนี้สำคัญมาก นะลูกนะ” ณัฐกร แก้วโอภาส อายุ 18 ปี นักเรียนชั้นมัธยมปีที่ 6/2 โรงเรียนสมุทรพิทยาคม บ้านอยู่ที่ชุมชนการเคหะใหม่บางพลี ประสบอุบัติเหตุสยองเป็นศพข้างถนนกับเพื่อนนักเรียนอีก 12 คน กลายเป็นอดีตไปแล้ว คำพระจะทำให้เขาไม่ต้องพานพบ จุดหายนะของชีวิตเมื่อหมดหนี้กรรม 82 case study 83 กฏแห่งกรรม