การสอนสมาธิเพื่อการเปิดใจและการเรียนรู้ : หน้า 73/239

ให้ผมสวดมนต์ สอนสมาธิ ตอนนี้ใจของผมเปิดกว้างกับ โลกกว้างที่ผมกำลังจะได้เรียนรู้ วันนั้น กว่าที่ผมจะไปถึงเขาแก้วเสด็จก็เป็นเวลา โพล้เพล้แล้ว สิ่งแรกที่ผมต้องทำ ก็คือการเข้าห้องเพื่อนั่ง สมาธิร่วมกับเพื่อนๆ ธรรมทายาท (เราไม่ต้องเตรียมพร้อม แต่เราต้องพร้อมเสมอจ้ะ) เวลา ๑๔.๓๐ น. คือ เวลาเริ่มต้นรอบแรกของการ นั่งสมาธิ ผมก็ลองนั่งดู เพราะอยากรู้ว่า จะเป็นอย่างไร เพราะผมไม่เคยนั่งสมาธิได้ถึง ๕ นาทีเลย แม้ว่าจะเคย บวชมาแล้ว ๑ พรรษาก็ตาม (นี่คือข้อผิดพลาดจ้ะ บวชแล้วต้องนั่งสมาธิตั้งแต่ วันแรกจนกระทั่งถึงวันสุดท้ายในเพศสมณะเลย เพราะ พระอุปัชฌาย์ท่านให้กัมมัฏฐานไว้นะจ๊ะ) ผมฟังพระอาจารย์สอนสมาธิ ฟังดูก็ไม่เห็นมีอะไร ยาก (ถูกต้องจ้ะ ไม่ยากจ้ะ) เราก็น่าจะทำได้เหมือนกัน ท่านสอนแค่ให้หลับตานึกถึงคน สัตว์ สิ่งของ ที่เราคุ้นเคย ผมก็นึกถึงหน้าคุณแม่ทันทีครับ (นี่ลูกกตัญญูนะจ๊ะ) พอพระอาจารย์บอกว่า ให้นึกไว้กลางท้อง เหนือ สะดือ ๒ นิ้วมือ ผมก็นึกตาม นึกง่ายๆ ครับ ไม่ยากเลย เพราะตอนที่ยิงปืน ผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย การยิงปืนระยะไกลจะขึ้นปืนอยู่กลางอก ต้องเล็งให้ดี โดย ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แล้วผมก็จะยิงเข้าเป้า Man Man จดหมายจากพระลูกชาย