การบวชพระและการเลิกบุหรี่ : หน้า 130/239

วันหนึ่งคุณแม่โทรมาหาผม ท่านบอกว่า “ตอนนี้มี โครงการบวชพระ ๑๐๐,๐๐๐ รูป ทั่วไทย สนใจไหม จะ บวชให้แม่ไหม” ตอนนั้นผมคิดว่า เราน่าจะทําอะไรเพื่อ ท่านบ้าง ก็เลยตอบตกลงทันทีครับ (สาธุ) พอเข้าโครงการผมก็มีความตั้งใจที่จะไม่สูบบุหรี่อีก ผมจึงเอาของบุหรี่ไปถวายพระอาจารย์เป็นการหักดิบไป เลย วันแรกๆ ที่หยุดสูบบุหรี่มันก็ทรมานนะครับ (ก็ทรมาน ไปงั้นๆ) และเกือบจะทนไม่ได้หลายครั้ง (เราต้องหัวเราะ เยาะพญามารนะจ๊ะ อย่าให้พญามารหัวเราะเยาะเรา) แต่ ผมตั้งใจแล้วว่า จะบวชเพื่อให้พ่อกับแม่ได้บุญ สุดท้ายผม ก็เอาชนะใจตัวเองได้ และไม่คิดถึงบุหรี่อีกเลย ในช่วง ๓ วันแรกของการนั่งสมาธิ บางวันก็นั่งดีมี ความสุข บางวันก็ฟังอุตลุดเลยครับ แต่ผมก็ทำตามที่พระ อาจารย์สอน คือ เมื่อยก็ขยับ ง่วงก็หลับ ฟังก็ลืมตา แม้จะ ไม่เห็นอะไร แต่ผมก็เริ่มรู้สึกชอบการนั่งสมาธิ ผมจึงหา เวลานั่งเพิ่มเติม โดยผมจะตื่นมานั่งสมาธิตอนที่ ๑ บ้าง ตี ๓ บ้าง (โอ้ สุดยอดเลย) ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เงียบมากๆ วันนั้นผมนั่งวางใจสบายๆ ผ่อนคลายร่างกายทุกส่วน ผมนึกให้ใจของผมเบาเหมือนขนนกที่กำลังปลิวลงมาสัมผัส กับผิวน้ำ โดยเริ่มจากฐานที่ ๑ เลื่อนลงมาเรื่อยๆ จนถึงฐาน ที่ ๗ แล้วใจผมก็เริ่มเบาสบาย พอผมเริ่มสบาย ผมก็เห็น องค์พระสีทององค์เล็กๆ อยู่ตรงหน้าผม (สาธุจ้ะ) ท่านหัน หน้าเข้าหาผม ผมพยายามนึกให้ท่านหันหน้าออก แต่ไม่ ๖๔ สุขแบบพระ