การบวชและการปฏิบัติธรรมในชีวิตพระ สุขแบบพระ หน้า 148
หน้าที่ 148 / 239

สรุปเนื้อหา

บทความนี้เล่าถึงประสบการณ์การบวชที่นำมาซึ่งความสุขและความภาคภูมิใจในความเป็นพระ ผู้อ่านจะได้สัมผัสความรู้สึกที่เกิดขึ้นจากการเดินบิณฑบาตและการฝึกความเป็นพระ ในการรอคอยมายาวนานถึง 14 ปี ความรู้สึกแบบนี้อาจต้องลองบวชเพื่อเข้าใจอย่างแท้จริง โดยมีการบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ทั้งการสนับสนุนจากผู้บริหารโรงพยาบาล และการใช้ชีวิตในช่วงที่เป็นพระอย่างมีความสุข.

หัวข้อประเด็น

-ประสบการณ์การบวช
-ความรู้สึกในชีวิตพระ
-การบิณฑบาตและการฝึกฝน
-การสนับสนุนจากผู้คนรอบข้าง

ข้อความต้นฉบับในหน้า

และแล้วผมก็ลาคนข้างกายเทพธิดาที่บ้านผม และ ผมก็ไปลางานที่โรงพยาบาล ตอนนั้นผมตั้งใจอย่าง แรงกล้าว่า ถ้า ผอ.โรงพยาบาลไม่ให้ผมลาบวช ผมก็จะขอ ลาออก แต่เหตุอัศจรรย์มักจะเกิดขึ้นเสมอกับคนอัศจรรย์ แค่ผมเอ่ยปากนิดหน่อย ท่าน ผอ. ก็อนุมัติให้ลางาน ได้ โดยไม่ต้องลาออก แถมบอกว่า (Don't Worry, Be Happy) ถ้าลึกมาเมื่อไรก็ให้มาทำงานได้ตามปกติ แต่ที่ สำคัญคุณหมอต้องกลับมานะ (นี่ ผอ.โรงพยาบาลว่านะ) หลวงพ่อครับ ผมมีความสุขมากเลย ทุกครั้งที่ผม ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่า ตัวเองเป็นพระ มีธงชัยพระอรหันต์ ห่มคลุมกายอยู่ มันมีความรู้สึกปีติอย่างบอกไม่ถูก (จะ เข้าใจความรู้สึกอย่างนี้ได้ก็ต้องมาบวช และบวชให้ได้ ๒ ชั้นด้วยจ้ะ) มันคล้ายๆ กับว่า เอ๊ะ นี่เราฝันไป การรอคอย มา ๑๔ ปี เอ๊ะ นี่มันเป็นจริงแล้ว แต่ว่ามันก็เป็นจริงแล้ว ครับ (นี่ถามเองตอบเอง) การมาบวชในโครงการนี้ ผมได้ฝึกความเป็นพระ อย่างเช่น การบิณฑบาต ตอนแรกนะครับ ผมรู้สึกเจ็บ เท้ามาก เพราะผมต้องเดินเท้าเปล่าไปตามทางที่มี แต่ก้อนกรวด (เดี๋ยวนี้เขาทำรองเท้าด้วยนะ ออกแบบพื้น รองเท้าเหมือนก้อนกรวด เอาไว้นวดเท้า เราโชคดีนะ เดิน บิณฑบาตมีก้อนกรวดธรรมชาติไม่ต้องสร้างเลย ที่ฝ่าเท้า ៨២ สุขแบบพระ
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More