การนั่งสมาธิและประสบการณ์ทางจิต : หน้า 204/239

ตกใจ อย่าขยับตัว อย่าลืมตา และก็ไม่ต้องกลัวอะไร ให้ ทำเฉยๆ นะจ๊ะ) พอเลื่อนลงไปเรื่อยๆ ผมก็เห็นดวงแก้วสีขาวนวลๆ นวลเหมือนไข่เป็ด อยู่ที่ปลายอุโมงค์นั้น ผมจึงนึกน้อม เอาดวงแก้วนั้นมาไว้ในกลางท้องฐาน ที่ ที่ ๗ แล้วก็หมดเวลาพอดี ผมจึงต้องออกจากสมาธิ แต่แม้กระนั้นก็ตาม ผม ก็มีความรู้สึกอิ่มอกอิ่มใจ และมีความสุขมาก (สุขจาก สมาธิ พุทธบุตรทุกรูปต้องมี ประสบการณ์ตรงนี้ ไม่ควร ไม่มี หรือบวชไปฟรีๆ อย่าง นี้นะจ๊ะ) และวันรุ่งขึ้น พอถึงเวลา นั่งสมาธิผมจึงอธิษฐานจิตว่า ถ้าในกลางตัวเรามีดวงแก้วใสๆ อยู่จริงๆ ขอให้ได้เห็น ด้วยเถิด แล้วผมก็ภาวนา สัมมา อะระหัง ไปเรื่อยๆ (คือ ไม่มั่นใจว่า มีจริงหรือไม่มีจริง) พอปล่อยใจว่างๆ ไปสักพักหนึ่ง ใจก็เริ่มนิ่งมาก ตอน นั้นผมไม่คิดอะไรเลย จนเวลาผ่านไปประมาณ ๒๐ นาที ผมก็เห็นจุดสว่างเป็นดวงแก้วดวงเล็กๆ อยู่ในศูนย์กลาง กายฐานที่ ๗ (ถูกต้องมากจ้ะ ดีมากเลย) ๑๓๘ สุขแบบพระ