ข้อความต้นฉบับในหน้า
ให้ผมสวดมนต์ สอนสมาธิ ตอนนี้ใจของผมเปิดกว้างกับ
โลกกว้างที่ผมกำลังจะได้เรียนรู้
วันนั้น กว่าที่ผมจะไปถึงเขาแก้วเสด็จก็เป็นเวลา
โพล้เพล้แล้ว สิ่งแรกที่ผมต้องทำ ก็คือการเข้าห้องเพื่อนั่ง
สมาธิร่วมกับเพื่อนๆ ธรรมทายาท (เราไม่ต้องเตรียมพร้อม
แต่เราต้องพร้อมเสมอจ้ะ)
เวลา ๑๔.๓๐ น. คือ เวลาเริ่มต้นรอบแรกของการ
นั่งสมาธิ ผมก็ลองนั่งดู เพราะอยากรู้ว่า จะเป็นอย่างไร
เพราะผมไม่เคยนั่งสมาธิได้ถึง ๕ นาทีเลย แม้ว่าจะเคย
บวชมาแล้ว ๑ พรรษาก็ตาม
(นี่คือข้อผิดพลาดจ้ะ บวชแล้วต้องนั่งสมาธิตั้งแต่
วันแรกจนกระทั่งถึงวันสุดท้ายในเพศสมณะเลย เพราะ
พระอุปัชฌาย์ท่านให้กัมมัฏฐานไว้นะจ๊ะ)
ผมฟังพระอาจารย์สอนสมาธิ ฟังดูก็ไม่เห็นมีอะไร
ยาก (ถูกต้องจ้ะ ไม่ยากจ้ะ) เราก็น่าจะทำได้เหมือนกัน
ท่านสอนแค่ให้หลับตานึกถึงคน สัตว์ สิ่งของ ที่เราคุ้นเคย
ผมก็นึกถึงหน้าคุณแม่ทันทีครับ (นี่ลูกกตัญญูนะจ๊ะ)
พอพระอาจารย์บอกว่า ให้นึกไว้กลางท้อง เหนือ
สะดือ ๒ นิ้วมือ ผมก็นึกตาม นึกง่ายๆ ครับ ไม่ยากเลย
เพราะตอนที่ยิงปืน ผมจะคุ้นเคยกับการนึกถึงเป้าหมาย
การยิงปืนระยะไกลจะขึ้นปืนอยู่กลางอก ต้องเล็งให้ดี โดย
ไม่สนใจสิ่งรอบข้าง แล้วผมก็จะยิงเข้าเป้า
Man Man
จดหมายจากพระลูกชาย