เสียงสวดมนต์และความสุขจากการปฏิบัติธรรม : หน้า 152/239

៨៦ เสียงสวดมนต์นั้นดังออกมาจากกลางองค์พระ เหมือนไม่ ได้ออกมาจากปากของผม (สวดมนต์อย่างนี้มีอานิสงส์มากและถูกหลักวิชชาด้วย ต้องให้เสียงสวดมนต์ออกมาจากแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ และแหล่งแห่งผู้มีอานุภาพอันไม่มีประมาณกลางองค์พระ อย่างนี้นะจ๊ะ) และตอนนี้นะครับ ไม่ว่าผมจะหลับตาหรือลืมตาผม จะเห็นท่านตลอดเวลาเลยครับ (สาธุ อย่าให้หายนะลูกนะ รักษาให้ดี) ถ้าใจสบายและนิ่งมากก็จะเห็นท่านชัดใสเป็น พิเศษ (เป็นรางวัลสําหรับคนที่มีใจนิ่ง) และบางทีก็จะรู้สึก ว่า ตัวเองเลื่อนไหลเข้าไปอยู่ในองค์พระด้วยครับ (คือ ท่านยอมรับเราแล้ว ท่านก็เปิดประตูใจของ ท่านให้เราเลื่อนไหลเข้าไปอยู่ในกลางของท่าน โดยที่เรา ไม่ต้องก๊อกๆ ๆ ) หลวงพ่อครับ ผมมีความสุขทุกคืนวันเลย ผมรู้สึก ว่า ทุกๆ วันผ่านไปอย่างมีความหมาย แม้ผมจะมีภาระ ทางโลกที่จะต้องรับผิดชอบมากมาย แต่ในใจลึกๆ ของ ผมนั้นอยากบวชตลอดชีวิต ผมไม่อยากกลับไปนุ่งห่มแบบ ฆราวาสอีกแล้ว (เหมือนจะรำพึงให้ใครฟัง ไม่เป็นไร ครูไม่ ใหญ่รำพึงแทน) ผมจึงเอาบุญช่วยและอธิษฐานกับองค์พระ สุขแบบพระ