บันทึกการอบรมธรรมทายาทที่วัดพระธรรมกาย สุขแบบพระ หน้า 93
หน้าที่ 93 / 239

สรุปเนื้อหา

ผู้เขียนแชร์ถึงประสบการณ์การเข้าอบรมธรรมทายาทที่วัดพระธรรมกายเป็นครั้งแรกที่มีป้านกพาขี่มอเตอร์ไซค์ไปยังวัด ซึ่งเป็นศูนย์กลางของชาวพุทธ โดยผู้เขียนรู้สึกตื่นเต้นกับการได้พบผู้คนที่มีใจเดียวกันในการบวช และรู้สึกชื่นชอบที่นี่มาก เพราะมีอากาศดีและสงบ ในช่วงค่ำก็ได้ฟังการเทศน์จากหลวงพ่อใน DMC ทุกคืน และเรียนรู้เกี่ยวกับชีวิตที่เรียบง่ายด้วยการใช้ชีวิตอย่างสมถะ สันโดษ แค่มีของใช้ที่จำเป็นเท่านั้น นอกจากนี้ยังพูดถึงการตระหนักในค่าตอบแทนที่แท้จริงของชีวิต

หัวข้อประเด็น

-ประสบการณ์อบรมที่วัดพระธรรมกาย
-การอยู่ร่วมกับธรรมทายาท
-การใช้ชีวิตแบบสมถะ
-การค้นหาความหมายของชีวิต

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ขึ้นกับตัวเราและบิดามารดา รวมทั้งป้านกกะปูดด้วย) ยอดกัลยาณมิตรเบญจวรรณ โปษยานนท์ เรีย ป้าแกกะปูด แล้วผมก็ได้มาวัด พระธรรมกายเป็นครั้งแรก โดยมีป้านกพาผม (มา แบบนก) ขี่มอเตอร์ไซค์ ร่อนมาเลย ร่อนทั่ววัด ผมรู้สึกตื่นเต้นมากๆ กับสถานที่ ที่เป็นศูนย์รวมและเป็นศูนย์กลางของชาวพุทธ อีก ทั้งมีคนที่อยากบวชเหมือนผมนับหมื่นนับแสนคน มันช่าง มหัศจรรย์จริงๆ ครับ ผมเลือกมาอบรมที่ศูนย์การศึกษาเขาแก้วเสด็จ ผมชอบที่นี่มาก มันสงบวิเวกแล้วก็อากาศดี การอบรม ก็เข้มข้น ผมได้รับความรู้มากมายที่ผมไม่เคยรู้มาก่อน ตอนค่ำาผมก็ได้ฟังหลวงพ่อคุณครูไม่ใหญ่เทศน์สอนผ่าน DMC ทุกคืน ผมได้เรียนรู้ชีวิตธรรมทายาทที่ตั้งใจฝึกตัว เพื่อให้ได้บวชเป็นพระแท้ ได้อยู่อย่างสมถะ สันโดษ ไม่ ต้องมีอะไรมาก แค่เสื้อ ๒ ชุด และของใช้ที่จำเป็น แค่นี้ ชีวิตก็อยู่ได้แล้วครับ (คือ ถ้าเรารู้ค่าตอบว่า เกิดมาทําไม สิ่งที่เราต้องการ มีไม่มากเลย แค่ปัจจัยสี่ ไม่มีปัจจัย ๕, ๖, ๗, ๘ Infinity ไม่มีนะจ๊ะ) แค่นี้ชีวิตก็อยู่ได้แล้วครับ (อยู่ได้ดีด้วย เป็น ชีวิตที่เรียบง่ายแต่สูงส่งจ้ะ) Man Man จดหมายจากพระลูกชาย
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More