การนั่งสมาธิและการฝึกจิต : หน้า 104/239

៣៨ นุ่มๆ จนมาหยุดอยู่ที่กลางท้อง (เพราะว่าฝึกเป็นประจำอยู่ แล้วนะจ๊ะ และพื้นฐานใจมีความพร้อมที่จะเข้าถึง) ผมจะนึกถึงดวงกลมๆ นั้นไปเรื่อยๆ ตอนวันแรกๆ ที่ผมนั่งสมาธิ ผมไม่เห็นอะไรเลยครับ (มันเป็นความมืด ที่เป็นมิตรจ้ะ มืดสากล ก็ดูจนกว่าไม่มืดนะ) แต่ผมจะทำ ตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ ผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆ ไม่ได้คิดอะไร ทำความ รู้สึกเฉยๆ และตอนนั้น ไม่ว่าผมจะทำอะไร ผมจะพยายาม นึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา พอได้นั่งสมาธิมากขึ้น ความมืดก็เริ่มจางไป ใจของผมก็นิ่งขึ้น ตอนนี้พอหลับตา ใบไม่ถึง ๕ นาที ใจผมก็จะนิ่งไปเลย นิ่งไปสักพักหนึ่ง ผมก็เห็นแสงสว่างสีเหลืองอ่อนๆ อยู่ที่กลางท้อง (สาธุ เห็นไหมจ๊ะว่า มันแพ้เราแล้ว นี่ไง จริงๆ แล้ว มีความสว่าง สุขแบบพระ อยู่ในตัว) ผมก็ดูไปเฉยๆ ใจ มันก็ยิ่งนิ่งขึ้นกว่าเดิม และ เห็นเป็นดวงกลมๆ ขนาด เท่ากับเหรียญบาทสีขาว สว่างมาก (ถูกต้องมากจ้ะ รักษาเอาไว้นะลูกนะ) ผม ก็มองไปเฉยๆ เป็นช่วงๆ แต่พอใจนิ่งดี ตอนแรกก็จะเห็น