ชีวิตใหม่ในร่มพระธรรม : หน้า 148/239

และแล้วผมก็ลาคนข้างกายเทพธิดาที่บ้านผม และ ผมก็ไปลางานที่โรงพยาบาล ตอนนั้นผมตั้งใจอย่าง แรงกล้าว่า ถ้า ผอ.โรงพยาบาลไม่ให้ผมลาบวช ผมก็จะขอ ลาออก แต่เหตุอัศจรรย์มักจะเกิดขึ้นเสมอกับคนอัศจรรย์ แค่ผมเอ่ยปากนิดหน่อย ท่าน ผอ. ก็อนุมัติให้ลางาน ได้ โดยไม่ต้องลาออก แถมบอกว่า (Don't Worry, Be Happy) ถ้าลึกมาเมื่อไรก็ให้มาทำงานได้ตามปกติ แต่ที่ สำคัญคุณหมอต้องกลับมานะ (นี่ ผอ.โรงพยาบาลว่านะ) หลวงพ่อครับ ผมมีความสุขมากเลย ทุกครั้งที่ผม ตื่นขึ้นมาแล้วเห็นว่า ตัวเองเป็นพระ มีธงชัยพระอรหันต์ ห่มคลุมกายอยู่ มันมีความรู้สึกปีติอย่างบอกไม่ถูก (จะ เข้าใจความรู้สึกอย่างนี้ได้ก็ต้องมาบวช และบวชให้ได้ ๒ ชั้นด้วยจ้ะ) มันคล้ายๆ กับว่า เอ๊ะ นี่เราฝันไป การรอคอย มา ๑๔ ปี เอ๊ะ นี่มันเป็นจริงแล้ว แต่ว่ามันก็เป็นจริงแล้ว ครับ (นี่ถามเองตอบเอง) การมาบวชในโครงการนี้ ผมได้ฝึกความเป็นพระ อย่างเช่น การบิณฑบาต ตอนแรกนะครับ ผมรู้สึกเจ็บ เท้ามาก เพราะผมต้องเดินเท้าเปล่าไปตามทางที่มี แต่ก้อนกรวด (เดี๋ยวนี้เขาทำรองเท้าด้วยนะ ออกแบบพื้น รองเท้าเหมือนก้อนกรวด เอาไว้นวดเท้า เราโชคดีนะ เดิน บิณฑบาตมีก้อนกรวดธรรมชาติไม่ต้องสร้างเลย ที่ฝ่าเท้า ៨២ สุขแบบพระ