แบบเรียนภิลอญักษรส่งสมุรณ์แบบ สมัยภิญญา : หน้า 2/59

แบบเรียนภิลอญักษรส่งสมุรณ์แบบ สมัยภิญญา 2. แบบเรียนภิลอญักษรส่งสมุรณ์แบบ 1. หมวดคําถามก็จะแจก เป็นคําภีรสําคัญแสดงวิธีการแต่งภาพบรรยากาศให้ได้อรรถรสและสะ งดงามทั้งร้อยแก้วร้อยกรอง คําถามก็จะแจกใช้ธีรณ์กันมาก คือ คําถามก็จะโผล่จากการ คําถามก็จะสําคัญในสายท้องศึกษาก่อนหมวดอื่น ๆ คือ คําถามก็จะไวยากรณ์ และคําถามก็จะไวยากรณ์อ่อน ถือว่าเป็นแม่แบบอัันแก่มากที่สุดได้แก่ คําถามก็จะแนะนำ แต่ค่าเสีเนใจและเสียอยิ่งทักษีการศึกษาคํามีร บลัยากรณ์(และสํากรรบก็ส่งหมวดอื่น ๆ) อันเป็นแม่แบบนี้ได้ถูกตายไปจากการศึกษาของคณะสงฆ์ไทย ที่เป็น เช่นนี้ เพราะคําถามก็หลักริษว่ารณด้วยภาษาบาลีจรรร แล้วเนื้อหาละเอียดพิสดาร กว้างขวาง ยากแก่การเข้าใจในที่กำหนด จดจํา จึงทำให้บรรยากรณ์เกิดตามความเบื่อหน่ายทอดทิ้งการศึกษา ด้วยเหตุนี้เราจึงสมเด็จพระมหามนเจ กรมพระยาศรีธรรมบาล เมื่อครั้งพระองค์ดำรงพระยศเป็นพระเจ้าหนองอาเรกพระมหิริจะกุลโรสมีพระราชภิกขุ ได้ขนานพระสยิวไวยากรณ์ด้วยภาษาบาลี เพื่อเป็นแนวเรียนอย่างง่าย ๆ ในขั้นต้นสำหรับบุคคลผู้เรียนศึกษา ภาษาบาลี และคณะสงฆ์ได้กำหนดให้หนังสือของพระองค์เป็นหลักสูตรการศึกษามาตรั้งนี้ จึงทำให้การ ศึกษาดิวิรัลไวยากรณ์นี้บรรจุไว้ในหลักสูตรการศึกษาเช่น พระเถระพระคุณพระทรามมิตโล่ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตพศิตศิริพุทธโส ดาคมปรุรม เมื่อข้าพเจ้าศึกษาก็จะแกะน่า ปรปลิสิทธิ์ และคําถามก็โดยตระหนักถึงความยากลําบากในการ ศึกษาดิวิรัลวิธีภาษาของพระองค์นี้ เพราะนิ่งร่มก็จะสอร้าระเอียดและนานจนไปว่าขอขดส าคัญ ศึกษาทางภาษาบาลีมิอธิบายอ่อนมากท่ามวยสอบบิลีในบรรดาจิปกวิธีการดูถูก เนื้อหาเพื่อให้ถูกต้องเป็นอย่างแรก อันเพื่อก็อาจจะสำหรับนักเรียนบาลีสมร จึงนําเข้าข้อการเรียนการสอน ตามเนื้อหาที่จํากัดให้ได้ในหนังสือบัลลีอันอัญลูใหญ่ ยนว่าโดยเอตพระวันวัด ( ติด อยุธยามาเกาะ วัด และหนังสือบาลีอันสมบูรณ์ของสมเด็จพระมหาสมโมจ้า กรมพระยาศรีธรรมบาล โดยแบบเรียน ของข้าพเจ้ากำหนดให้เป็น ๑๒ ตอน คือ ภาคที่ 1. อักษรวิธี ว่าด้วยอักษรแบ่งเป็น ๒ ชนิด คือ ๑ ) สมนุภกิษา แสดงชื่ออักษรทั้งที่ เป็นสระและพยัญชนะแพร้อมทั้งฐานกฤษณะ ๒ ) สนธิ แสดงการต่ออักษรให้เนื่องกันด้วยอักษร ภาคที่ 2. วิจิตรา ว่าด้วยชนิดของคำในภาษาบาลี ๖ ชนิด คือ ๑ ) นามศัพท์ ๒ ) อภัยศัพท์ ๓ ) อยายศัพท์ ๔ ) กิณี ๕ ) สมาส ๖ ) ตัธติ ส่วนภาคที่ 3. วากยสันนิษฐาน ว่าด้วยเรื่องความเกี่ยวข้องของคำพูดต่าง ๆ วิธีการน้อยคำในจิจิก มารวมกันแล้วทำให้เกิดเป็นข้อความมา และภาคที่ 4. ฉันหลักฐาน ว่าด้วยเรื่องของร้อยกรองที่เป็นคาตัง วรรณะพฤกษ์และมรรคาพฤกษ์ ทั้ง ๒ ภาคนั้นไม่เน้นแสดงไว้ในแบบเรียนบาลีอันนี้ เพราะจะทำให้มี เนื้อหาที่มากเกินไป เมื่อศึกษาบาลีฯเรียนบาลีวงนี้แล้ว จึงศึกษาคัมภีร์ธรรมะวิเศษเป็นแม่แบบต่อ ไปด้วย จะได้เห็นความงามแห่งภาษาบาลีมากยิ่งขึ้น