ข้อความต้นฉบับในหน้า
สมัญญาวิภาน
แบบเรียบง่ายอยากมีสมาธิเบบ
อักษรเหล่านี้เกิดจาก 2 ฐาน คือ
1. เอ เกิดจาก คอ และเพดาล เรียกว่า กนุฑุตูโจ
2. โอ เกิดจาก คอ และ ริมฝีปาก เรียกว่า กนุโจรโว่า
3. ม. ณ. ณ. น. ม เกิดจากฐานของตน และ จมูก เรียกว่า สกุณฐานิกูฐาน
4. วา เกิดจาก พ้น และ ริมฝีปาก เรียกว่า ทนโโดจูโว่า
5. ที่ประกอบกับพยัญชนะ ๘ ตัว คือ ณ. ณ. ม. ย. ล. ว. เช่น ณฤ, ณด, ฯลฯ พุท ท่านกล่าวว่าที่เกิดมา หากเกิดจาก คอ
ถ้าไม่ประกอบกับพยัญชนะ ๘ ตัวนี้ ท่านกว่ามีฐานจากฐานตน คือ เกิดจาก คอ
กรณีของอักษร
กรณี หมายถึง อวัชะสำหรับท่าเสียง โดยให้กรณีระกับฐาน กรณีสำหรับท่าเสียงมี ๔ คือ
1. ชีวมหุด ช หมายถึง ทามกลางลิ้น
2. ชิวโหปคี หมายถึง ดั้นปลายลิ้นเข้ามา
3. ชิวทคี หมายถึง ปลายลิ้น
4. สกุณฐาน หมายถึง ฐานเกิดของตนเป็นกรณี
ชิวาหมู ชำมกลิ้นเป็นกรณีอักษรที่เป็นดาวะ ชิวโหปคี ดั้นปลายลิ้นเข้ามา เป็นกรณีของอักษรที่เป็นมุธะ ชิวคดคี ปลายลิ้น เป็นกรณีของอักษรที่เป็นนัทยะ สกุณฐาน ฐานของตนเป็นกรณีของอักษรที่เหลือ (หมายถึงนอกจากลิ้นแล้วเอฐานเกิดของอักษรนั้นๆ เป็นกรณี เช่น ก. ข. ค. เกิดจาก ก็เอาอคอเบิ้บฐานและกรรณ์ ดูภาพประกอบดังนี้
1. ชิวาหมู ชำมกลิ้น ท่ามกลางลิ้น
2. ชิวโหปคี ดับปลายลิ้นเข้ามา
3. ชิวคดคี ปลายลิ้น