ข้อความต้นฉบับในหน้า
สงวน
แบบเรียนบาลีไวยากรณ์สมบูรณ์แบบ ๒๑
แปลง เอ ตัวหน้าเป็น ยุ แปลง เอ ตัวหน้าเป็น ยุ ปพฺพดฺุย+อ่า
ทิมะ อ ที่ ออ ทิมะ อ ที่ ออ ปพฺพดฺุย+อ่า
นำพยัญชนะประกอบสระหลัง มายา ปพฺพฤยาย
คำศัพท์เหล่านี้มีวิธีทำตัวอย่างเดียวกัน คือ+อ่า เป็น ยุ, เด+อัสส เป็น ยุ+อัสส เป็น ยุ+อัสส เป็น
ยยูสุด
ยาวๆกุสุสะ ตัตบพเป็น ยาวๆกะ+อัสส เตวว ตัตบเป็น ตู+เอว
แยกพยัญชนะออกจากสระ ยาวๆกู+อัสส แยกพยัญชนะออกจากสระ ตู+เอว
แปลง เอ เป็น ว ยาดพยัญชนะประกอบสระหลัง ยาวๆกุ+อัสส แปลง เอ เป็น ?
นำพยัญชนะประกอบสระหลัง เตวว
คำศัพท์เหล่านี้มีวิธีทำตัวเหมือนกัน
ดาวตโก+อัสส เป็น ดาวกุสุสะ อน+อุมาส เป็น อนุรมาส
โก+อุตโก เป็น กวุดโก สุ+อาโกติ เป็น สวาโกติ
โอ+อัสส เป็น ขุสส สุ+อาโกโร เป็น สวาโกโร
โอ+อุชู เป็น ขุชู ทุ+อาโกโร เป็น ทวาโกโร
โย+อ๋าย เป็น ยุยาย จก+อาเป่า เป็น จกขาวป่า
โล+อัสส เป็น สวรส พฺหว+อพฺโพ เป็น พรวาโพ
โล+เอว เป็น เสวว ปฺด+อากิลิ เป็น ปวดกวาอากิล
โย+อีธิกรณ เป็น ยวตอธิกรณ ตู้+เอว เป็น เววว
ก. ข. ย. ต ต้องเขียนมีหมาย (จุด) อยู่ด้านล่างเพราะเมื่อแยกออก โอ ออกแล้วจัดเป็นพยัญชนะที่ไม่มีสระ นี้เมื่อพยัญชนะวรรคคร่อมด้วยพยัญชนะวรรค เช่น นว. ตว. ครู. พร หรืออรรถรสกว่าบรรร เช่น สว. พุท เป็นต้น ถ้าอ่านออกเสียงกล้ำกัน ต้องเขียนไว้ดีดกันเสมอแม้จะผสมสระ เช่น อนวดี, เดวว. เสวว นิครโร, มุโฑคู่
ฎ. ฎ. ฏ ต้องเขียนมีหมาย (จุด) อยู่ด้านล่างเพราะเมื่อแยกออก โอ ออกแล้วจัดเป็นพยัญชนะที่ไม่มีสระ นี้เมื่อพยัญชนะวรรคคร่อมด้วยพยัญชนะวรรค เช่น นว. ตว. ครู. พร หรืออรรถรสกว่าบรรร เช่น สว. พุท เป็นต้น ถ้าอ่านออกเสียงกล้ำกัน ต้องเขียนไว้ดีดกันเสมอแม้จะผสมสระ เช่น อนวดี, เดวว. เสวว นิครโร, มุโฑคู่
๗. อิวัตณะคือ อิ, อี อยู่หน้า***สำหลังเป็นวัฒนะแตกต่างกัน ให้แปลอิวัตนะสระหน้าเป็น ยุ ได้บ้าง เมื่อแปลแล้วปรากฏว่าเป็นพยัญชนะซ้อนกัน ๆ ตัวให้ลบพยัญชนะที่มีรูปเหมือนกันออก ๓ ตัว เช่น ปฐมุนการูปสุด ตบเป็น ปฐมุนการุติ+อัสส ปฐมุนการูญุ+อัสส ปฐมุนการุตู+อัสส แยกพยัญชนะออกจากสระ ปฐมุนการู หรือว่าออกเสียงกล้ำกัน ต้องเขียนไว้ดีดกันเสมอแม้จะผสมสระ เช่น อนวดี, เดวว. เสวว นิครโร, มุโฑคู่