วันเข้าพรรษา : หน้า 9/139

9 วันเข้าพรรษา ในสมัยนั้น ช่วงฤดูฝนเป็นฤดูหนาวในการทำไร่ทำนา ของชุมหลาย เพราะเป็นฤดูที่อากาศเหมาะสม และมี น้ำท่าอุดมสมบูรณ์ เมื่อภิกษ์เที่ยวจารีตไปในสถานที่ต่างๆ นั้น บางครั้งไม่ได้ระมัดระวัง ก็ผลอเหรียบข้าวกล้ในนาก ความเสียหายแก่พืชพันธุ์เหล่านั้น และในบางครั้งก็พลาด พลังเหยียบสัตว์ตายไปก็มิ ชาวบ้านทั้งหลายจึงว่าว่า ทำไมพระภิกษุ ซึ่งเป็นเชื้อสายพระศากยบุตรจึงได้เที่ยวจารีตลอด ฤดูหนาว ฤดูร้อน และฤดูฝน เที่ยวเดินเหียยบำข้าวกล้าของชาวไร่ ชาวนา แล้วยังเหยียบสัตว์เล็กสัตว์น้อยตายไปเป็นจำนวน มาก แม้พวกปริพาชกอัญญเดียรฉ์ ผู้มีมิจฉาทิฏฐิ ยัง พึ่งอาศัยอยู่ประจำตลอดดูฝน หรือแม้แต่ฝนตก ก็ยังทำรัง อยู่บนยอดไม้ตลอดฤดูฝน แต่ภิกษุเหล่านี้กลับเที่ยวจารีต ไปตลอดทุกฤดูการ นำความเดือดร้อนให้แก่ประชาชน และ เป็นอันตรายแก่ชีวิตสัตว์เล็กสัตว์น้อยอีกด้วย เมื่อกล่าวถึงได้ยินชาวบ้านว่า ล่าวัติตเตียนเช่นนี้ จึง กราบบูชเรื่องนี้แต่พระผู้มีพระภาคเจ้า พระองค์จึงทรง บัญญัติพระวินัย ให้ภิกษุทั้งหลายอย่าจำพรรษาเป็นเวลา 3 เดือน