การปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวัน : หน้า 110/139

110 บรรมวัลิกี ผมได้จดจำคำนี้เอาไว้ และได้มาซึ่งหลักในการปฏิบัติอย่างม่าเสมอทุกวัน แล้วก็เป็นอย่างที่หลวงพ่อว่าจริงๆ บางครั้งก็หลับบ้าง ตื่นบ้าง ฟุ้งบ้าง ไม่ฟุ้งบ้าง นึกไม่ออกบ้าง แต่ก็ปฏิบัติธรรมทุกวัน แม้อยู่ในที่ทำงาน บนรถ ในห้องน้ำ ผมก็ทำ แต่เดิม คิดว่าทำอยู่ในห้องน้ำ แล้วจะบาปกรรม ถ่ายอุจจาระ หรือปัสสาวะไป กลัวว่าจะบาป เพราะว่าธรรมะเป็นของสูง เคยคิดผิดอย่างนั้น ต่อมาเมื่อได้รับคำแนะนำแล้ว ผมก็ นำไปปฏิบัติ เข้าห้องน้ำท่า ล้างหน้าล้างตาก็ถึงธรรมะไปด้วย ใหม่ๆ ก็ฝืน แต่พอทำบ่อยๆ เข้าก็ติดเป็นนิสัย ในที่สุด วันหนึ่งใจก็หยุดนิ่ง แล้วผมก็ค้นพบว่า ด้วยความตั้งใจจริงที่ทำอย่างม่าเสมอ เราจะได้สมิ โดยที่เราไม่รู้ตัว เป็นสมิที่ค่อยๆ สะสม เริ่มมาจะเล็กทีละน้อยทุกวัน อย่างที่ผมไม่รู้สึกตัว แล้วส่งผลให้ผมเข้าสู่ธรรมในที่สุด ผมรู้จักคำว่าหยุดนิ่ง รู้จักแสงสว่างภายใน รู้จักกายภายใน แล้วก็รู้จักธรรมกาย เป็นความรู้ที่ผมไม่เคยพบ ที่ไหนมาก่อน เป็นความอัศจรรย์ใจ ไม่มีตัวตนจะทำได้ นึกถึงก็ไร้ความสุข เดี๋ยวนี้ผมมีความสุขมาก