ข้อความต้นฉบับในหน้า
22
บุญขาววิริยะ
จำพรรษาในวงกาย
สำหรับขอบเขตการจำพรรษา ทิศตะวันออก ตกเหนือ ใต้ ภายในวัด ลูบทราบกันดีอยู่แล้ว แต่ขอบเขตแห่งการจำพรรษาในระดับที่ลึกลงไปอีก คือ จำพรรษาอยู่ภายในวงกายของเรา กายยวาวา หนา คืบ กว้างคอดนี้ให้เป็นปริมาณของใจ เป็นสถานที่จำพรรษาของเรา
โดยเอาใจมาหยุดอยู่ตรงตรงกลางฐานที่ ๗ ซึ่งเป็นตำแหน่งที่ถูกต้องในการเดินทางไปสู่อดนิ่มพาน ถ้าเอาใจมาหยุดอยู่ตรงนี้ตลอดวัน ตลอดคืน ตลอดเวลา เรียกได้ว่าเป็นการจำพรรษาอย่างแท้จริง
การทำอย่างนี้จะเป็นเครื่องควบคุมใจเราให้อยู่ในเส้นทางของพระอริยะเจ้า เกาะเกี่ยวอยู่กับความบริสุทธิ์ของพระธรรมวินัย เมื่อทำได้บ่อยเข้า ใจจะบริสุทธิ์เข้าไปเรื่อยๆ
พอหยุดถูกส่วน ใจจะแล่นสุขภายใน เข้าสู่สภาวธรรมต่างๆ ที่อยู่แล้วในเส้นทางสายกลาง ซึ่งเป็นเครื่องขจัดกิเลส เข้าไปถึงชีวิตภายในที่นั่งสงบอยู่ในอิริยาบถเดียวกัน ซ้อนๆ กันไปตามลำดับในศูนย์กลางฐาน that ๗ เป็นชีวิตที่ละเอียดยิบีติ ชีวิตที่บริสุทธิ์กว่าส่วนอยู่ในชีวิตที่หยาบกว่ากายธรรมนันแหละจะทำให้เราเข้าสู่อริยพานได้