ข้อความต้นฉบับในหน้า
77
บรรพชิตนั้นแท้
พระพุทธเจ้านั้นแท้
พระพุทธเจ้ามา ขอนำเวลามาให้เป็นประโยชน์อย่างสูงสุดต่อการปฏิบัติธรรม โดยมุ่งหวังทำพระนิพพานให้แจ้ง หรือ อย่างน้อยก็เข้าถึงพระธรรมกายภายในตัวของเรา มีพระธรรมกายเป็นสรณะ เป็นโคตรบุคคล คือ บุคคลที่มีเชือสายของพระธรรมกาย เชือสายของพระอริยเจ้า
อย่างน้อยพระชนนี้เราต้องเข้าถึงตรงนี้ เราจะได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง มีที่พึ่งที่ละลึก อย่างที่เรามีความปรารถนามานาน เราจะเห็นคุณค่าของพระพุทธศาสนา อีกทั้งจะมีความองอาจ แกล้กล้ในทุกสถานที่ สมัยบบท สวดมนต์ที่เราสวดกันทุก วันว่า
“บรรพชิตควรพิจารณาเนืองๆ ว่า คุณวิเศษของเรามีอยู่หรือไม่ ที่จะทำให้เราเป็นผู้ไม่เก้อเขิน ในเวลาเพื่อนบรรพชิตตามในกาลหลัง”
คุณวิเศษในตัวของเรา ในทางพระพุทธศาสนา หมายเอาพระรัตนตรัย เพราะสิ่งอื่นที่จะแทนหรือยิ่งกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว มีแต่พระรัตนตรัยอย่างเดียว พระรัตนตรัย ภายใน พูดสรุปย่อๆ ก็คือ พระธรรมกายนี้เอง
พระรัตนะแหละ พระธรรมกาย ธรรมะตนะแหละ ดวงธรรมที่ทำให้เป็นธรรมกาย สังธรรมะก็คือธรรมกายละเอียดยิ่ก