พระราชบัญญัติการขาดพระราชาที่ไม่ต้องอาบัติ พรรษาวิสุทธิ์ หน้า 14
หน้าที่ 14 / 139

สรุปเนื้อหา

พระราชบัญญัติการขาดพระราชาไม่ต้องอาบัติ กล่าวถึงกรณีที่ภิกษุไม่สามารถอาศัยพระราชาได้ ซึ่งมีข้อยกเว้นในกรณีที่เกิดเหตุจำเป็น เช่น การโจรกรรมหรือภัยธรรมชาติ รวมถึงการขาดแคลนอาหารและยา ภิกษุสามารถออกจากสถานที่ได้ตามที่ทรงอนุญาต โดยไม่ต้องรับอาบัติ.

หัวข้อประเด็น

-พระราชบัญญัติการอาบัติ
-ข้อยกเว้นในพระธรรม
-สถานการณ์ที่ไม่ต้องอาบัติ
-ความจำเป็นที่อนุญาตให้เคลื่อนย้าย

ข้อความต้นฉบับในหน้า

14 พระราชบัญญัติ การขาดพระราชาที่ไม่ต้องอาบัติ ภิกษุใดไม่อายุจำพระราชา หรือพบวัดที่จะจำพระราชาแล้ว แก่งเดินทางเลยไปเสีย ภิกษุนั้นต้องอาบัติทุกกฎหมาย แต่มี ข้อยกเว้นบางกรณี คือเมื่อมีเหตุจำเป็นในเกิดขึ้น ทำให้ไม่ สามารถจำพระราชาในนั้นๆ ต่อไปได้ ก็ทรงอนุญาต ไม่ให้ ต้องอาบัติ ในกรณีดังต่อไปนี้ ๑. เมื่อถูกสัตว์ร้ายรุกราน ถูกโจรปล้น วิหารถูก ไฟไหม้ หรือว่าน้ำท่วม ๒. เมื่อชาวบ้านถูกโจรปล้น แล้วพยายามไป ทรง อนุญาตให้ไปกับเขาได้ และหากชาวบ้านแตกกันเป็น ๒ ฝ่าย ทรงอนุญาตให้ไปกับฝ่ายข้างมากได้ หรือถ้าฝ่ายข้างมาก ไม่มีศรัทธาเลื่อมใส ก็ทรงอนุญาตให้ไปกับฝ่ายน้อยที่มี ศรัทธาเลื่อมใสมได้ ๓. เมื่อเกิดปัญาหาขาดแคลนอาหาร หรือยารักษาโรค หรือขาดผู้นำรง ทำให้ได้รับความลำบากในปัจจัย ๔ ทรง อนุญาตให้ไปสู่ที่อื่นได้ ๔. หากมีผู้เอาทรัพย์มาล่อ ทรงอนุญาตให้ไปให้ พ้นได้
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More