ข้อความต้นฉบับในหน้า
84
บทบรรจงกวี
เราไม่ได้ตั้งใจ หรือมีเจตนาที่จะทำในสิ่งที่ไม่ดี แต่อาจดูเหมไป
หลวงพ่อสังเกตเห็น ลูกๆ บางรูปมีกล้องถ่ายรูป
หลวงพ่อเห็นที่อื่นเขาทำกัน นักบวชชนกับเดียวกัน หรือต่าง
นิกายก็ดี ทั้งภายในประเทศก็ดี หรือภายนอกประเทศก็ดี
ที่เขาเข้ามาในเมืองไทย หลวงพ่อเห็นเขาสะพายกล้องถ่ายรูป
ทั้งชายทั้งหญิงเลยทีเป็นนักบวช แล้วก็ถ่ายรูปกัน หลวงพ่อ
ดูว่านั่นไม่งาม ถามว่าผิดพระวินัยไหม ก็ไม่ผิดออะไร แต่
ว่าดูไม่งาม ไม่เหมาะกับเพศสมณะ
ตอนแรกๆ ก็ถ่ายธรรมชาติกันก่อน เพราะกล้อง
มันมีวิญญาณ ใครถือแล้วเป็นต้องถ่าย เหมือนหนังสติ๊ก ใคร
ถือแล้วต้องยิง กล้องก็เหมือนกัน ถือล้วแล้วต้องถ่าย มันมี
วิญญาณอยู่ ที่นี้ใหม่ๆ ก็ถ่ายธรรมชาติกันก่อน ต่อไปก็ถ่าย
ภาพคนทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชาย แล้วต่อไปก็มีความคุ้นเคยกัน
และจากความคุ้นเคย จิตของเราที่เคยละเอียดก็จะหยาบ จะ
เริ่มพูดเรื่องหยาบๆ ความนึกคิดแบบสมณะก็จะค่อยๆ หย่อน
ลง ไปคิดแบบธรรมวาส แล้วในที่สุดก็ออกไปเลย
ลาสิก licenses ไปอยู่ในเพศของวาส
เพราะฉะนั้น หลวงพ่ออยากจะให้ลูกๆ บางรูปที่มี
กล้องถ่ายภาพนำไปมอบให้เป็นของกลาง ให้กับอุบาสกที่เขา