ข้อความต้นฉบับในหน้า
29
ตา ข. ปฏิบัติ ปฏิบัติ ปฏิบัติ
ชีวิตของเราวาสนั้นอัดอั้นคับแคบ ต้องเสียเวลากำหากิน สนุกสนานเพลิดเพลินไปวันๆ มิหนำซ้ำยังมีเครื่องกังวนมากมาย และมองเห็นว่าชีวิตของนักบวชมีเครื่องกังวน้อย มีเพียงปัจจัย 4 เป็นเครื่องอาศัย เพื่อให้ชีวิตดำรงอยู่ได้เท่านั้น ไม่ต้องเสียเวลาไปยุ่งเกี่ยวกับสังคมภายนอก มีเวลาว่างมากพอสำหรับการแสวงหาหนทางทุกข์
ท่านจึงได้ตัดสินใจออกบวช แล้วก็ได้ศึกษา ฝึกฝนอบรมตนเอง จนกระทั่งได้พบหนทางทุกข์ เข้าถึงพระธรรมกายภายใน เข้าถึงความเป็นอริยบุคคล เข้าถึงความเป็นพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้าในที่สุด
พวกเราทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน ได้อาศัยท่านเหล่านั้นเป็นต้นแบบ แล้วก็เกิดกุศลครัวชา อยากจะทำอย่างท่าน อยากเป็นอย่างท่าน เราจึงได้ยังทุกสิ่งทุกอย่างบวช เพื่อเจริญรอยตามท่านเหล่านั้น
บัดนี้เราได้ดำรงอยู่ในเพศของนักบวชโดยสมบูรณ์ แล้ว เมื่อมีความตั้งใจแน่วแน่ อยากเป็นอย่างท่าน เราจะต้องทำอย่างท่าน ท่านทำอย่างไร เราก็ต้องทำอย่างนั้น
ภายในพระขนมีลาวาจำกัด ในฤดูกาลดี อากาศยังไม่ทันหนาว และเพิ่งผ่านพันฤดูร้อนมากหยกๆ ฝนฟ้าก็กลายมาให้ความชุ่มฉ่ำเย็นกายเย็นใจ ให้กายและใจของ