บทพงษ์วิถีวิถี : หน้า 56/139

56 บทพงษ์วิถีวิถี อย่าลืมว่า เราเป็นค้คลังแห่งธรรมะ เป็นธรรม- ทายาท เป็นเนื้อบุญ สิ่งที่เราจะมอบให้ท่านได้ ก็ต้อง เป็นสิ่งที่เรามี เราไม่ใช่เศรษฐีมหาเศรษฐี ที่ทรัพย์อ ย่าง ชาวโลก เพราะเราไม่ได้ครองเรือน ไม่ได้ทำมากิน สมณสัญญา จะช่วยให้เราเกิดความรู้สึกอย่างนี้ เรา เป็นคลังแห่งความบริสุทธิ์ เป็นคลังแห่งบุญ และทุกสิ่งที่ดี งาม พึงให้สิ่งที่ดีงามนี้แก่ทุก ๆ คน ตั้งแต่โยมพ่อโยมแม่ จน ถึงเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทั้งหลาย จงให้ในสิ่งที่ใครก็ให้ไม่ได้ ซึ่งเมื่อให้แล้วท่านจะ มีความสุขไปทุกข์ทุกชาติด กระทั่งถึงที่สุดแห่งธรรม หากทำได้อย่างนี้ชีวิตของสมณะจะสมบูรณ์ ลูกจะมี ความสุข สดชื่น เบิกบาน เมื่อว นนี้ก็คืนเดียวก็คืนเดียวก็หมดเวลาของชีวิตแล้ว ชีวิตหลังจากการตายนันหย็นยุ นัก เป็นหมื่น เป็นแสน เป็นล้านปี เป็นกัป หรือเป็นนมหากัป ทีเดียว ลูกพระลูกเณรพึงพิจารณาให้ด้ว่ า เราจะให้ประ- โยชน์อันยิ่งใหญ่และยาวนานแก่ท่าน หรือจะให้เพียงสิ่ง ที่จะกลบทุกข์อันเกิดจากความไม่รู้ของท่านชั่วคราว แต่ ดับทุกข์ไม่ได้ และไม่มีผลดีอันใดเกิดขึ้นต่อพระศาสนา ต่อ