วิสุทธิวาจา 2 : หน้า 14/108

14 วิสุทธิวาจา 2 อย่างนี้เรียกว่าให้ทานจริงจัง คนที่สร้างบารมีต้องสร้าง กันอย่างนี้ เรียกว่าทำความดีไว้ในชาติปางก่อน เรียกว่าทานบารมี ศีลบารมีอีกดุจเดียวกัน การรักษาศีลให้บริสุทธิ์ไม่มีเศร้า หมองด่างพร้อยอย่างหนึ่งอย่างใด ศีลบริสุทธิ์แท้ๆ แน่วแน่ที่เดียว แม้สมบัตินอกกายจะวอดวายอย่างหนึ่งอย่างใด ไม่ยอมให้ศีลเป็น อันตรายเรียกว่า ศีลบารมี แม้เลือดเนื้อจะเป็นอันตรายไม่ยอมให้ศีลขาดเรียกว่า ศีล- อุปบารมี แม้ชีวิตจะดับไปเดี๋ยวนี้ก็ไม่ยอมให้ศีลขาด เรียกว่า ศีล- ปรมัตถบารมี เมื่อสมบูรณ์ด้วยศีลเท่าเช่นนี้เรียกว่า ปุพเพ กตปุญญตา ความดีที่ทำไว้ในชาติก่อน เจริญภาวนาเล่าก็ดุจเดียวกัน เสียสมบัติภายนอกกาย เว้น ไว้แต่ชีวิตและเลือดเนื้อ ไม่ยอมให้เสียทางภาวนา เนื้อและเลือด จะแห้งเหือดหมดไปก็ไม่ว่า ไม่ยอมให้เสียทางภาวนา แม้ชีวิตจะ ดับไป ก็ไม่ยอมให้เสียทางภาวนา มั่นหมายในทางภาวนาทีเดียว อย่างนี้ เรียกว่า ภาวนาบารมี ภาวนาอุปบารมี ภาวนาปรมัตถ บารมี ดุจเดียวกัน บำเพ็ญให้มั่นหมายในขันธสันดาน เรียกว่า ปุพเพกตปุญญตา ความเป็นผู้ได้กระทำความดีไว้ในชาติปางก่อน จากพระธรรมเทศนาเรื่อง “มงคลกถา” ๒๐ กันยายน ๒๔๙๖