พระมงคลเทพมุนี และวิชชาธรรมกาย : หน้า 105/108

พระมงคลเทพมุนี (สด จนฺทสโร) ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย ៥៨ เหมือนเสาเขื่อน 105 ใจของพระแน่นในธรรมที่ให้เป็นพระพุทธเจ้าอย่างนี้ แต่ ว่าปุถุชนก็ไม่แน่นหนาขนาดนั้น พระโสดาก็ติดอยู่บ้างแล้ว พระ สกทาคาแน่นอยู่หน่อย พระอนาคาแน่นขึ้น พอถึงพระอรหันต์แน่น จริงทีเดียว เหมือนเสาเขื่อนทีเดียว เหมือนภูเขาทีเดียว ไม่ เขยื้อนตามไปทางใดละ แน่นขนาดนั้น นั่นแหละมีที่พึ่ง ท่านได้ที่ ตั้งของใจ ที่ปักของใจ ที่ติดของใจ ไม่ไหวไม่เขยื้อนไปตามใครละ โลกธรรมทั้ง ๔ จะมาระดม พระองค์ให้ใจพระองค์เขยื้อน ไม่ได้ ตายตัวทีเดียว ตั้งอยู่ในพรหมวิหาร ฝ่ายเดียว เมตตา รัก ใคร่ปรารถนาจะให้เป็นสุข กรุณา ความสงสารคิดจะช่วยให้พ้นทุกข์ มุทิตา พลอยยินดีในเมื่อผู้อื่นเขาได้ดี อุเบกขา วางเฉย เมื่อ แก้ไขอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ ก็เฉย หรือถ้าแก้ไขได้ ก็แก้ไป แก้ไขไม่ได้ ก็เฉยเสีย อุเบกขา ไม่สมน้ำหน้า ไม่อิจฉาริษยาอย่างหนึ่งอย่างใดเลย นี่หน้าที่ของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างนี้ เพราะเหตุนั้นพระ พุทธเจ้าท่านเป็นผู้เคารพพระสัทธรรม จากพระธรรมเทศนาเรื่อง “สัจจกิริยาคาถา” ๒๓ กรกฎาคม ๒๔๙๗