ฆราวาสธรรมและการปฏิบัติธรรม : หน้า 76/108

76 76 ๔๓ ฆราวาสธรรม วิสุทธิวาจา 2 ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรมนั้นเป็นไฉน? เมื่อเป็นฆราวาส เขาเรียกว่า ฆราวาสธรรม ปฏิบัติธรรมของตนให้แน่นอนอย่าให้ คลาดเคลื่อน เรียกว่า ธมฺมานุธมฺมปฏิปนฺโน เริ่มต้นทีเดียว ต้องปฏิบัติอยู่ในกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ ทอดทิ้งอกุศลกรรมทั้ง ๑๐ ประการเสีย ละอกุศลกรรมบถทั้ง ๑๐ ประการเสีย ประกอบกุศลกรรมบถทั้ง ๑๐ ประการ ให้เกิดมีกาย บริสุทธิ์ ๓ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์สมบัติ ของผู้อื่น เว้นขาดจากการประพฤติผิดในกามทั้งหลาย ๓ ละ เว้นจากวจีกรรม เว้นจากการพูดปด ไม่จริง หลอกลวง ต่างๆ เว้นจากกล่าวค่าส่อเสียดให้เขาแตกร้าวจากกัน ให้สมัครสมานอยู่ ให้มีกับตน เว้นจากกล่าวคำหยาบช้าทารุณ ด่าชาติ ค่าตระกูล เว้นจากกล่าวคำเหลวไหล ปราศจากประโยชน์ หาหลักฐานไม่ได้ ไม่ มีเหตุผล กล่าวเลอะเทอะๆ อย่างนี้ นี่เรียกว่า วจีกรรมบริสุทธิ์ แล้วเว้นจากโลภ อยากได้ของเขา เว้นจากโกรธ ประทุษ ร้ายเขา เว้นจากเห็นผิดจากคลองธรรม ได้ชื่อว่า ใจบริสุทธิ์ กายบริสุทธิ์ ๓ วาจาบริสุทธิ์ ๔ ใจบริสุทธิ์ ๓ รวมเป็น บริสุทธิ์ ๑๐ คือ กาย ๓ วจี ๔ ใจ ๓ รวมเข้าเป็น นี้เรียกว่า ๑๐ กุศลกรรม