การทานในพระพุทธศาสนา : หน้า 38/108

38 ๒๑ ทาน วิสุทธิวาจา 2 บุญกุศลของบุคคลนั้นย่อมแตกต่างกันไป หาเหมือนกันไม่ สุดแต่บุญทานที่ตนกระทำไว้ในอดีตชาติ และท่านได้จัดหลักแห่งทาน ไว้คือ ในพระสูตร ๑๐ ในพระวินัย ๔ ในพระปรมัตถ์ 5 ทานในพระสูตร ๑๐ คือ อณุญ์ ให้ข้าว ปาน ให้น้ำ วตถ์ ให้ผ้าผ่อนท่อนสะไบ ยาน ให้อุปกรณ์แก่การไปมา มาลา ให้ระเบียบดอกไม้ คนธ์ ให้ของหอม วิเลปน์ ให้เครื่องลูบไล้ ละลายทากระแจะจันทน์ ธารณ์ ให้เครื่องประดับทัดทรงตบแต่ง เสยยาว สตถ์ ให้อาสนะที่นั่งที่นอนที่พักพิงอาศัย ปที่เปยย ตาม ประทีปไว้ในที่มืด ๑๐ ประการนี้ เรียกว่าทานในพระสูตรเป็นบุญเป็นกุศลดัง กล่าวแล้วทุกประการ ทานในพระวินัย ๔ คือ ให้จีวรเครื่องสำหรับนุ่งห่มแก่พระ ภิกษุสามเณรประการหนึ่ง ถวายอาหารบิณฑบาต แด่พระภิกษุ สามเณรประการหนึ่ง ถวายเสนาสนะสำหรับพักอาศัยแก่พระภิกษุ สามเณรประการหนึ่ง และถวายคิลานเภสัช ยารักษาไข้แก่พระภิกษุ สามเณรอีกประการหนึ่ง