ข้อความต้นฉบับในหน้า
72
12
៤០
เนมิตกนาน
วิสุทธิวาจา 2
คำว่า พุทโธ เป็นเนมิตกนามเกิดขึ้นจากพุทธรัตนะ
คำว่า ธมฺโม เป็นเนมิตกนามเกิดขึ้นจากธรรมรัตนะ
คำว่า สงฺโฆ นั่นเป็น เนมิตกนามเกิดขึ้นจากสังฆรัตนะ
เป็นต้น ยืนยันให้เห็นของจริงเข้า เห็นความเกิด เหตุให้เกิดความ
ดับ เหตุให้ดับเข้าจริง เห็นจริงเข้า เป็นเนมิตกนามเกิดขึ้นกับพุทธ
รัตนะว่า พุทฺโธ
ธรรมรัตนะ นั่นเอง ธรรมรัตนะดวงนั้นแหละ เมื่อสัตว์
เข้าไปถึงแล้ว ทรงผู้ปฏิบัติไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว ถึงได้เป็นเนมิตกนาม
เกิดขึ้นว่า ธมฺโม แล้วทรงจัดผู้ปฏิบัติไม่ให้ตกไปในที่ชั่ว
สังฆรัตนะ รักษาธรรมรัตนะนั้นไว้ไม่หายไป ให้อยู่ในดวง
ธรรมรัตนะนั้น ปฏิบัติในดวงธรรมรัตนะนั้นไม่ให้สูญหายไป ธรรม
รัตนะนั่น เป็นบ้านเป็นเรือนให้อยู่ทีเดียว ที่อยู่ของสังฆรัตนะทีเดียว
ทิ้งไม่ได้ ห่างไม่ได้ มีที่อยู่ เมื่อรักษาธรรมรัตนะไว้ได้เช่นนั้น จึง
ได้เกิดเป็นเนมิตกนามยืนยันว่า สงโฆ
จากพระธรรมเทศนาเรื่อง “การแสดงศีล (สีลุทเทส)” ๓ พฤศจิกายน ๒๔๙๗