ความแค้นและการแก้แค้นในชุมชน : หน้า 16/47

มัณฑลสายโก씨 9 คําถามมิซายอยู่เสมอ ทำให้นายผ่อนแค้นใจว่านายทองหล่อไม่เป็นลูกผู้ชาย เมื่อวันที่ ๑ มิถุนายน ๒๕๔๙ ความแค้นที่สะสมมานานนับ ๑๑ ปี ก็ถึงขีดสุด นายผ่อนคิดว่านี่ต้องชดเชนให้ได้ ดังนั้นก็อาจเป็นไปที่บ้านนายทองหล่อ ร้องเรียนนายทองหล่อซึ่งกำลังดูโทรศัพท์กับลูกเมีย เมื่อ นายทองหล่อออกมา นายผ่อนก็รีบวิ่งแบบไม่ยั้ง นายทองหล่อเลยตกต่ำที่ ส่วนลูกสาวกับเมีย นายทองหล่อถูกลูกสาวจนบาดเจ็บลำ (น.ส.พ.ฤาษีรัญ ๓ มิ.ย. ๒๕๔๙) เขาว่าเรา เราขอยโรรง ลงโพธิ์นา ในเมื่อเรา ไม่เป็น เช่นนาว่า หากเรเป็น จริงจัง ดังวา เหมือนเจ้ากว้าง อย่โกรธเรา เราเป็นจริง (สำนวนเก่า) บางคนเป็นคนเจ้ากรรมนายเวรอย่างมาก ถ้าใครทำให้ไม่พอใจแม่เพียง เล็กน้อยก็ต้องตอบโต้นที ถ้ายังไม่ต้องสัญญใจเจ็บไว้ว่าแก้ไขใน วันหน้า เรื่องการให้อภัยไมด้องพูดถึง เมื่อวันที่ ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๔๙ นางพรจิต อายุ ๒๒ ปี นำกล่อง ข้าวกลางวันไปส่งให้ลูกสาวซึ่งเรียนอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่งในจังหวัด ภาคใต้ เมื่อมาถึงหน้าอาคารเรียน นายพิพทธ สิมาของนางพรจิตเดินม จากไหนไม่ทราบ ใช้มดขนาดใหญ่ฟันนางพรจิตจนขาด คอเกือบขาด เด็ก ๆ ที่เห็นเหตุการณ์ต่างร้องให้กระจองเบง นายพินทนีเป็นพลเกร ไม่มีกำลังทำ เที่ยวเล่นการพนันไปวัน ๆ ไม่ สนใจครอบครัว ทำให้นางพจิจิรและญาติไม่พอใจมาก ก่อนเกิดเหตุไม่มาน ทั่งสองทะเลาะกันอย่างหนัก นางพรจิตรจึงหวาดา นั้จึงเป็นสาเหตุทำให้ นายพินทนีโกรธจึงฉกฉันพินคอเมยอย่างโหดเหี้ยม (น.ส.พ.ฤาษีรัญ ๑๖ ก.ค. ๒๕๔๙)